Συνδέει κάτι τον μαρασμό του αυτόνομου έργου τέχνης, την εμφάνιση της μαζικής κουλτούρας και την ανάδυση της αυταρχικής πολιτικής; Υπάρχει ουσιώδης συνάφεια μεταξύ της σύγχυσης τέχνης και ζωής και ολοκληρωτικών μορφών εξουσίας;

Το ανά χείρας βιβλίο εξετάζει αυτό το ερώτημα, επιστρέφοντας στο έργο δύο κεντρικών στοχαστών της Κριτικής Θεωρίας, του Walter Benjamin και Theodor W. Adorno. Φιλοδοξεί να ανασυνθέσει από τα κείμενά τους μια κοινή θεωρητική συμβολή, ικανή να καταδείξει την κοινωνική λειτουργία που συνδέει τις πολυποίκιλες εκφάνσεις της μαζικής κουλτούρας με το πολιτικό τους άνυσμα, να χαρτογραφήσει το δρόμο που οδηγεί από την φαντασμαγορία με την οποία περιβάλλεται η όψιμη αστική κοινωνία μέχρι την αισθητοποίηση της πολιτικής.