Κάνοντας κάποιους υπολογισμούς, τους οποίους χρειάστηκε να επιβεβαιώσει με τον υπουργό Προεδρίας με ένα sms –δεν είχε καμία όρεξη για κουβέντες εκείνη τη στιγμή– διέγραψε με ένα τεράστιο Χ το χώρο που αντιστοιχούσε στην 29η Δεκεμβρίου, ημέρα Σάββατο. Η μέρα αυτή έπρεπε να διαγραφεί. Όταν θα έπεφταν για ύπνο το βράδυ της Παρασκευής 28ης Δεκεμβρίου, το επόμενο πρωί θα έπρεπε να τους βρει στις 30. Και αυτή θα ήταν, φυσικά, Κυριακή.
«Γεγονότα με μεγάλες συνέπειες μπορούν να προέλθουν από ασήμαντα περιστατικά», είχε γράψει ο Τίτος Λίβιος.
Έντεκα ανεξάρτητες ιστορίες των κατοίκων ενός νησιού του Ειρηνικού που ακουμπά στον 180ό μεσημβρινό πλάθουν την εικόνα της ζωής πάνω στο νησί, όπου η διακυβέρνηση του «Καρχαρία» –όπως αποκαλούν οι κάτοικοι τον επί σαράντα τρία χρόνια δικτάτορα-Κυβερνήτη τους– κρατά τη δημοκρατία αλυσοδεμένη.
Μια μέρα ο Κυβερνήτης αποφασίζει να μετατοπίσει τη ζώνη ώρας στην οποία ανήκει το νησί και να περάσει τη Διεθνή Γραμμή Ημερομηνίας. Ένα ολόκληρο εικοσιτετράωρο πρέπει να διαγραφεί απ’ τις ζωές όλων τους, γεγονός που προκαλεί απρόσμενες επιπτώσεις.
