έρως μειλίχιος με νανουρίζει απόψε
σέρνεται το δείλι στο επόμενο φως
στον ύπνο σέρνομαι υπήκοος της νύχτας

η αμφιβολία δαγκώνει απαλά τα χαράματα
μια σουβλιά αφυπνίζει οδυνηρά
δεν υπάρχεις από καιρό

ποιον αφορά η ηχώ της πύλης που σωριάστηκε τότε;

ξημερώνει