Πρώτα ο Αλέξανδρος κι έπειτα οι Ρωμαίοι προσπάθησαν να ενώσουν την Ευρώπη και την Ασία σε έναν ενιαίο πολιτισμό. Με τον προσηλυτισμό της Δύσης στον χριστιανισμό και μεγάλου μέρους της Ανατολής στο ισλάμ, ένας σκληρός πόλεμος για την παγκόσμια κυριαρχία ξέσπασε ανάμεσα σε δύο οικουμενικές θρησκείες. Τον 17ο αιώνα, ο αγώνας μετατοπίστηκε από τη θρησκεία στη φιλοσοφία: ο επιστημονικός ορθολογισμός της Δύσης απέναντι στην πίστη στο λόγο του Θεού. Οι επόμενοι δύο αιώνες γνώρισαν την αποσύνθεση των μεγάλων μουσουλμανικών αυτοκρατοριών –της οθωμανικής, της μογγολικής στην Ινδία και των Σαφαβιδών στο Ιράν– και την αυξανόμενη κυριαρχία της Δύσης σε όλη την Ασία. Η επακόλουθη προσπάθεια να αναμειχθούν το ισλάμ και η δυτική νεωτερικότητα πυροδότησε στον ισλαμικό κόσμο μια πάλη ανάμεσα σε μεταρρυθμιστές και παραδοσιοκράτες που διατηρείται μέχρι σήμερα.   

Οι διαφορές που χωρίζουν τη Δύση από την Ανατολή είναι βαθύτερες από την πολιτική και βαθύτερες από τη θρησκεία, υποστηρίζει ο Άντονυ Πάγκντεν. Για να κατανοήσουμε αυτή την ευμετάβολη σχέση όπως λειτούργησε στην πορεία των αιώνων, είναι ανάγκη να ανατρέξουμε πριν από τις Σταυροφορίες, πριν από τη γένεση του Ισλάμ, πριν από τη γένεση του χριστιανισμού, στον 5ο π.Χ. αιώνα. Η Ευρώπη γεννήθηκε από την Ασία και για αιώνες Ευρώπη και Ασία μοιράζονταν μια κοινή ιστορία. Όμως, όταν ο Ξέρξης προσπάθησε να κατακτήσει την Ελλάδα, άρχισε μια πάλη που δεν σταμάτησε ποτέ. Το βιβλίο αφηγείται την ιστορία αυτής της μακρόχρονης σύγκρουσης. Οι πόλεμοι ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση έχουν τη μακρύτερη διάρκεια και τις μεγαλύτερες απώλειες στην ανθρώπινη ιστορία. Ταυτόχρονα διαμόρφωσαν την αντίληψη της Δύσης για τον εαυτό της ως ανεξάρτητου, ελεύθερου, εκκοσμικευμένου και σήμερα δημοκρατικού κόσμου. Σφράγισαν έτσι και συνεχίζουν να σφραγίζουν τον σύγχρονο κόσμο.