«Τι είν’ η πατρίδα μας;»

Εθνοκεντρισμός στην εκπαίδευση

Συλλογικό έργο

Κείμενα: Άννα Φραγκουδάκη, Γεράσιμος Κουζέλης, Έφη Αβδελά, Θάλεια Δραγώνα, Λίνα Βεντούρα, Νέλλη Ασκούνη, Χρυσή Ιγγλέση
Εισαγωγή: Άννα Φραγκουδάκη, Θάλεια Δραγώνα
ΑΝΑΛΥΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ISBN ΕΝΤΥΠΟ
960-221-127-Χ
Διαστάσεις
21Χ14
Τρέχουσα Έκδοση
1997
ISBN EBOOK
978-960-221-700-9
Σελίδες
539
Εύδοξος

«Τι είν’ η πατρίδα μας;»

Εθνοκεντρισμός στην εκπαίδευση

Συλλογικό έργο

Κείμενα: Άννα Φραγκουδάκη, Γεράσιμος Κουζέλης, Έφη Αβδελά, Θάλεια Δραγώνα, Λίνα Βεντούρα, Νέλλη Ασκούνη, Χρυσή Ιγγλέση
Εισαγωγή: Άννα Φραγκουδάκη, Θάλεια Δραγώνα

ΕΝΤΥΠΟ
ΑΡΧΙΚΗ
23.32€
25%
ΤΕΛΙΚΗ
17.49€
* ΔΩΡΕΑΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ αγορές άνω των 50€ (εντός Ελλάδος)
EBOOK
14.99€€

Το σημαντικότερο συμπέρασμα των ερευνών που περιλαμβάνονται σ’ αυτό το βιβλίο είναι ότι η εθνική ταυτότητα που καλλιεργεί ο εκπαιδευτικός θεσμός σήμερα είναι εύθραυστη και αντιφατική, «ανάδελφη» και υποτιμημένη, απειλημένη από παντού και σε διαδικασία παρακμής.

 

Το βιβλίο αυτό, στο οποίο συμμετέχουν κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι και ιστορικοί από τα πανεπιστήμια Αθηνών, Θεσσαλονίκης και Θράκης, περιέχει δεδομένα και αναλύσεις από δύο συλλογικές έρευνες: μια ανάλυση δείγματος σχολικών εγχειριδίων ιστορίας, γεωγραφίας και γλώσσας και μια έρευνα σε αντιπροσωπευτικό δείγμα εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, με αντικείμενο την εικόνα και την αξιολόγηση του ελληνικού έθνους και των άλλων εθνών. Τα αποτελέσματα των ερευνών δείχνουν ότι τα σχολικά βιβλία περιγράφουν τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά των Ελλήνων ίδια και αναλλοίωτα από την αρχαιότητα και αυτή η κατάργηση του ιστορικού χρόνου οδηγεί σε ταύτιση της αλλαγής και της εξέλιξης με την αλλοίωση και την παρακμή.

Προβάλλουν την αρχαιότητα ως κυρίαρχη αξία και συστατικό της υπεροχής του ελληνικού έθνους, ενώ παράλληλα παρουσιάζουν το κοινωνικό και πολιτισμικό παρόν αρνητικά. Συγχρόνως παρουσιάζουν έμμεσα ή άμεσα αρνητικά όλα τα άλλα έθνη. Η αξιολόγηση του ελληνικού έθνους στηρίζεται λοιπόν στη ρομαντική αντίληψη και η αξιολόγηση των άλλων εθνών στην ευρωκεντρική επιστημονική παράδοση του 19ου αιώνα. Αποτέλεσμα των δύο είναι ότι ο «ελληνισμός» παρουσιάζεται να έχει πολιτισμική υπεροχή σε σχέση με άλλα έθνη, με την αιτιολογία ότι διατήρησε αναλλοίωτα τα πολιτισμικά του χαρακτηριστικά από την αρχαιότητα, χωρίς ποτέ να έχει δεχθεί επιδράσεις από κανέναν άλλον πολιτισμό. Η αντίληψη αυτή διαμορφώνει μια αμυντική διάσταση της εθνικής ταυτότητας, με αποτέλεσμα η εξιδανίκευση του παρελθόντος να συνδυάζεται με αμηχανία απέναντι στο παρόν και φόβο για το μέλλον.

Το βιβλίο αυτό προτείνεται σε όλους/ες και ιδίως τους/τις εκπαιδευτικούς ως αντικείμενο διαλόγου γύρω από τις αλλαγές που χρειάζονται στο εκπαιδευτικό σύστημα, με στόχο η καλλιέργεια της εθνικής αυτογνωσίας στις νέες γενιές να οδηγεί σε μια εθνική ταυτότητα αρκετά ανθεκτική, ώστε να μη φοβούνται την αλλοίωση ή παρακμή της από τη συνεργασία των λαών και την αλληλεπίδραση των πολιτισμών, και αρκετά ανεκτική, ώστε να μην την υπερασπίζονται αμυντικά απορρίπτοντας τις ετερότητες, τις διαφορές και τους «άλλους». 

Έγραψαν για το βιβλίο



Το βιβλίο προτείνει διάλογο για το σχολείο στη σημερινή, ευρωπαϊκή πλέον εποχή· για την ανάγκη να καλλιεργεί το σχολείο την ευρωπαϊκή ταυτότητα παράλληλα με την εθνική, σαν άνοιγμα των πολιτισμικών οριζόντων· για την ανάγκη να καλλιεργεί το σχολείο, σαν βασικός θεσμός κοινωνικοποίησης των νέων γενεών, την ανοχή και τη συνύπαρξη των διαφορών, που είναι η αρχή η οποία προστατεύει τις κοινωνίες από τη βία και την τυραννία. Τέλος, την ανάγκη να καλλιεργεί το σχολείο την εθνική αυτογνωσία, δηλαδή μια εθνική ταυτότητα αρκετά ισχυρή, ώστε να μην την υπερασπίζονται οι φορείς της αμυντικά, σαν να κινδυνεύει από την ανάμειξη των πολιτισμών και τις επιρροές, και επίσης αρκετά ανεκτική, ώστε να μην την υπερασπίζονται επιθετικά, παραβιάζοντας το δικαίωμα στη διαφορά.

ΓΙΑΝΝΗΣ Η. ΧΑΡΗΣ, Τα Νέα
1 από 1
ΔΡΑΓΩΝΑ ΘΑΛΕΙΑ
Η Θάλεια Δραγώνα είναι καθηγήτρια κοινωνικής ψυχολογίας και πρόεδρος του Τμήματος Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συμμετείχε ως μέλος της Διοικούσας Επιτροπής στη δημιουργία του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου και συνδιηύθυνε μαζί με την Άννα Φραγκουδάκη από το 1997 πρόγραμμα του ΥΠΕΠΘ με αντικείμενο τη μεταρρύθμιση της εκπαίδευσης των παιδιών της μειονότητας στη Θράκη. Το ερευνητικό της έργο αφορά την προαγωγή πρώιμης ψυχοκοινωνικής υγείας, την κοινωνική ταυτότητα, τις μειονότητες και τον εθνοκεντρισμό στο εκπαιδευτικό σύστημα. Μεταξύ 2007-2009 συμμετείχε στη Βουλή ως βουλευτής επικρατείας του ΠΑΣΟΚ. Το 2009 διορίστηκε Ειδική Γραμματέας Θεμάτων Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού στο Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, θέση από την οποία παραιτήθηκε τον Οκτώβριο του 2010, επικαλούμενη τις επιθέσεις εξωθεσμικών κύκλων. Έργα της είναι: Γέννηση. Η γυναίκα μπροστά σε μια καινούργια ζωή (1987), Εφηβεία. Προσδοκίες και αναζητήσεις (επιμ. μαζί με την Μπετίνα Ντάβου, 1991), Οδεύοντας προς την πατρότητα. Εξιχνίαση μιας παραγνωρισμένης πορείας (μαζί με την Δέσποινα Ναζίρη, 1995), Beyond One’s Own Backyard. Intercultural Teacher Education in Europe (επιμ. μαζί με τις Άννα Φραγκουδάκη και Χρυσή Ιγγλέση, 1996), «Τι είν’ η πατρίδα μας;». Εθνοκεντρισμός στην εκπαίδευση (επιμ. μαζί με την Άννα Φραγκουδάκη, 1997), Μωρά και μητέρες. Θέματα ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης και υγείας στα δύο πρώτα χρόνια της ζωής (επιμ. μαζί με τον Γιάννη Τσιάντη, 1999), Ελλάδα και Τουρκία. Πολίτης και έθνος-κράτος (επιμ. μαζί με τον Φαρούκ Μπιρτέκ, 2006), Πρόσθεση όχι αφαίρεση, πολλαπλασιασμός όχι διαίρεση. Η μεταρρυθμιστική παρέμβαση στην εκπαίδευση της μειονότητας της Θράκης (επιμ. μαζί με την Άννα Φραγκουδάκη, 2008), Κοινωνική ψυχολογία. Η στροφή στον λόγο (επιμ. μαζί με τον Νίκο Μποζατζή, 2011), Ελλάδα και Τουρκία. Εκσυγχρονιστικές γεωγραφίες και χωρικές αντιλήψεις του έθνους (επιμ. μαζί με τους Νικηφόρο Διαμαντούρο και Τσαλάρ Κεϋντέρ, 2012). Έχει επίσης συμμετάσχει με άρθρα της σε πολλούς συλλογικούς τόμους.
ΦΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ ΑΝΝΑ
Η Άννα Φραγκουδάκη σπούδασε κοινωνιολογία στη Γαλλία και ειδικεύθηκε στην κοινωνιολογία της παιδείας. Έγινε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου René Descartes-Paris V, υφηγήτρια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και καθηγήτρια κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου είναι πλέον ομότιμη καθηγήτρια. Οι έρευνες που έχει διευθύνει και οι κύριες δημοσιεύσεις της αφορούν τις κοινωνικές ανισότητες, τις διακρίσεις με βάση το φύλο και την κουλτούρα, τα περιεχόμενα των σχολικών βιβλίων, τον εθνοκεντρισμό και το ρατσισμό στην κοινωνία και στην εκπαίδευση, τις ανισότητες του εκπαιδευτικού συστήματος, την ιστορική διγλωσσία και την κοινωνική λειτουργία της. Έργα της είναι: Κοινωνιολογία της εκπαίδευσης (1985), Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και φιλελεύθεροι διανοούμενοι (1992), Γλώσσα και ιδεολογία (1993), Beyond One’s Own Backyard. Intercultural Teacher Education in Europe (επιμ. μαζί με τις Άννα Φραγκουδάκη και Χρυσή Ιγγλέση, 1996), «Τι είν’ η πατρίδα μας;». Εθνοκεντρισμός στην εκπαίδευση (επιμ. μαζί με τη Θάλεια Δραγώνα, 1997), Η γλώσσα και το έθνος 1880-1980 (2001), Πρόσθεση όχι αφαίρεση, πολλαπλασιασμός όχι διαίρεση. Η μεταρρυθμιστική παρέμβαση στην εκπαίδευση της μειονότητας της Θράκης (επιμ. μαζί με την Άννα Φραγκουδάκη, 2008), Ελλάδα και Τουρκία: Πορείες εκσυγχρονισμού. Οι αμφίσημες σχέσεις τους με την Ευρώπη, 1850-1950 (επιμ. μαζί με τον Τσαλάρ Κεϋντέρ, 2008), Ο εθνικισμός και η άνοδος της ακροδεξιάς (2013). Έχει επίσης συμμετάσχει με άρθρα της σε πολλούς συλλογικούς τόμους.