Προς μια τελετουργική ποιητική
Προς μια τελετουργική ποιητική
Το θεωρητικό μοντέλο της τελετουργικής ποιητικής που προτείνεται σ’ αυτό το βιβλίο συνιστά μια νέα προβληματική σχετικά με την εγγραφή τελετουργικών μορφών σε ευρύτερα πολιτισμικά και κοινωνικοπολιτικά συστήματα έκφρασης μέσα σε διαφορετικές παραδόσεις του ελληνικού κόσμου.
Τρεις είναι οι βασικοί επιστημονικοί χώροι, με τους οποίους διαλέγεται και στους οποίους προτίθεται να συμβάλει η μελέτη αυτή: ανθρωπολογία, κριτική θεωρία και ελληνικές σπουδές.
Η ποιητική που διατυπώνεται εδώ, άλλοτε άμεσα και άλλοτε έμμεσα, δεν αναφέρεται μόνο στη θεωρία της λογοτεχνίας αλλά και στην, από ανθρωπολογικής σκοπιάς, μελέτη δομών και δυναμικών τελετουργικών πράξεων. Αντιστρόφως, η ανθρωπολογική προσέγγιση αυτών των πράξεων που αναπτύσσεται εδώ μπορεί να διαλευκάνει τους τρόπους με τους οποίους συστήματα τελετουργικής σημειολογίας εγγράφονται ή αφομοιώνονται σε αισθητικούς κώδικες επικοινωνίας. Οι ελληνικές σπουδές εξετάζονται σε συνάφεια με τα άλλα δύο ερευνητικά πεδία εξίσου αμφίδρομα: έμφαση, δηλαδή, δεν δίνεται μόνον στο πώς το θεωρητικό ανθρωπολογικό και συγκριτικό μοντέλο της τελετουργικής ποιητικής που προτείνεται φωτίζει πλευρές της ελληνικής λογοτεχνίας, αλλά και στους τρόπους με τους οποίους η αρχαία, μεσαιωνική και νεότερη ελληνική λογοτεχνία μπορούν να συμβάλουν στην προβληματική και των άλλων δύο ερευνητικών πεδίων.
Αυτός είναι ο πρωταρχικός λόγος για τον οποίο προκρίνεται η εμφανώς τολμηρή διιστορική και διεπιστημονική διερεύνηση της τελετουργικής ποιητικής σε τρεις διαφορετικές περιόδους της ελληνικής λογοτεχνίας: αρχαϊκή ποίηση, μεσαιωνική μυθιστορία, ελληνικός μοντερνισμός. Οι επιμέρους περιπτώσεις διαφέρουν μεταξύ τους αρκετά ώστε να προσφέρουν συγκριτικό υλικό για τον έλεγχο της θεωρητικής και μεθοδολογικής δυναμικής του προτεινόμενου μοντέλου.