Από τα πρώτα της βήματα, η Δημοκρατία της Τουρκίας θεμελίωσε την ιστορία της στην αυτοδιάθεση και τον κοσμικό εκσυγχρονισμό. Η κυρίαρχη ερμηνεία πρόβαλε εμμονικά την ολική ρήξη μεταξύ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και σύγχρονου τουρκικού κράτους και την απόλυτη ενότητα του τουρκικού έθνους. Αν και τις τελευταίες δεκαετίες αυτός ο στεγανός διαχωρισμός έχει αρχίσει να αμφισβητείται, η παλαιότερη ομογνωμία αργεί να αντικατασταθεί από νέες εκδοχές της ιστορίας και μια καινούργια αντίληψη για την πολιτική εξουσία στη σύγχρονη Τουρκία.
Στην εμπεριστατωμένη εναλλακτική ιστορία της, η Χριστίνα Φίλιου, εστιάζει στην έννοια της muhalefet -αντιπολίτευση και πολιτική αντίθεση γενικά- για να συνδέσει την οθωμανική με την τουρκική περίοδο. Επιλέγοντας τον διαχρονικό αντιφρονούντα Ρεφίκ Χαλίδ Καράι ως υποκείμενο της έρευνας, οδηγό και συνομιλητή, ιχνηλατεί τις ρωγμές στο εσωτερικό της οθωμανικής και της σύγχρονης τουρκικής ελίτ ενόσω βιώνουν τη μετάβαση. Εξετάζοντας προσεκτικά τα πολιτικά κείμενα και το λογοτεχνικό έργο του Καράι, γραμμένο κάτω από τέσσερα διαφορετικά πολιτικά καθεστώτα και στη διάρκεια δύο θητειών στην εξορία, η Φίλιου ανατρέπει τα δεδομένα της επίσημης ιστορίας της Τουρκίας ανοίγοντάς μας νέους δρόμους για να κατανοήσουμε την τουρκική πολιτική εξουσία και τον πολιτικό πολιτισμό.
