Η Λιλή Ζωγράφου γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1922, όπου πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Ο πατέρας της ήταν εκδότης εφημερίδας με ιδιαίτερα φιλελεύθερες ιδέες για την εποχή του και πάθος για τη δημοσιογραφία. Φοίτησε στο Λύκειο Κοραής και στο Καθολικό Γυμνάσιο των Ουρσουλίνων στη Νάξο. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής φυλακίστηκε για αντιστασιακή δράση ενώ ήταν έγκυος και γέννησε στη φυλακή. Μετά την απελευθέρωση εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Τη διετία 1953-1954 έζησε στο Παρίσι. Από τη θέση της δημοσιογράφου αντιτάχθηκε στη δικτατορία του Παπαδόπουλου. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1950 με τη συλλογή από νουβέλες με τον τίτλο Αγάπη, γνωστή έγινε όμως εννιά χρόνια αργότερα με την έκδοση του βιβλίου της Νίκος Καζαντζάκης, ένας τραγικός, μια απομυθοποιητική και ψυχαναλυτική προσέγγιση της προσωπικότητας του κρητικού συγγραφέα. Συζητήσεις προκάλεσε και το δοκίμιό της Αντίγνωση: Τα δεκανίκια του καπιταλισμού, στο οποίο υποστήριξε τη θεωρία της περί του χριστιανισμού ως θεμελιακού όρου για την επικράτηση του καπιταλισμού ανά τον κόσμο. Το μυθιστόρημα Η Συβαρίτισσα έχει έντονα αυτοβιογραφικό χρώμα και εμφανείς επιρροές από τη νιτσεϊκή φιλοσοφία. Το θεατρικό της έργο Τιμή ευκαιρίας για τον παράδεισο παραστάθηκε το 1976 από τη Β σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Πέθανε το 1998. Έργα της είναι: Αντιγνώση (1974), Που έδυ μου το κάλλος (1992), Η αγάπη άργησε μια μέρα (1994), Νύχτωσε αγάπη μου, είναι χθες (1995), Οι εβραίοι κάποτε (1996), Κώστας Καρυωτάκης, Μαρία Πολυδούρη και η αρχή της αμφισβήτησης (1996), Ο ηλιοπότης Ελύτης (1997), Νίκος Καζαντζάκης, ένας τραγικός (1997), Η Συβαρίτισσα (1997), Παλαιοπώλης αναμνήσεων (1998), Μου σερβίρετε ένα βασιλόπουλο, παρακαλώ (1998), Και το χρυσάφι των κορμιών τους (1998), Η γυναίκα σου η αλήτισσα (1998), Η γυναίκα που χάθηκε καβάλα στ' άλογο (1998), Επάγγελμα πόρνη (1998), Από τη Μήδεια στη Σταχτοπούτα (1998), Σύγχρονός μας ο Κάφκα (1999).