Γνωρίζουμε τι είναι η ανεργία όταν μιλάμε γι’ αυτήν; Κατανοούμε ακριβώς τι εννοούμε όταν λέμε πως: «κάποιος είναι άνεργος»; Τι βιώνουν οι άνεργοι; Πόσο απέχει η ζωή των ανέργων από την εικόνα που διαμορφώνουν γι’ αυτούς εκείνοι που καθορίζουν τις εθνικές πολιτικές για την αντιμετώπιση της ανεργίας; Πόσο απέχει η ζωή τους απ’ αυτή που περιγράφουν όσοι την αναλύουν, ασκώντας, κυρίως, κριτική στην «ορθολογικότητα» των πολιτικών αυτών; Ποια πολιτική για την αντιμετώπιση της ανεργίας θα ήταν αποτελεσματική;

Αν τα ερωτήματα αυτά ήταν κρίσιμα λίγα χρόνια πριν, τότε που οι πολιτικές απασχόλησης επιχειρούσαν τη νομιμοποίηση της έλλειψης εργασίας, της απόσυρσης του Κράτους, σήμερα, την εποχή της Μεγάλης Κρίσης, της Νέας Καταστροφής, της Μεγάλης Ανεργίας, τίθενται εκβιαστικά. Και είναι σε αυτά τα ερωτήματα που επιχειρεί να απαντήσει η παρούσα κοινωνιολογική ανάλυση των πολιτικών αντιμετώπισης της ανεργίας, των μορφών εμπειρίας και συνείδησης της ανεργίας, και των κοινωνικών συνθηκών παραγωγής τους, συμβάλλοντας στην αποθεμελίωση της οικονομίας της δυστυχίας που επιβάλλει η σημερινή πολιτικο-οικονομική κυριαρχία νεοφιλελεύθερης προοπτικής.