Η συγγραφή ενός βιβλίου για την Τουρκία αποτελεί ένα στοίχημα «αυξημένης εγρήγορσης» σε μια προσπάθεια να αποφευχθούν οι κατεστημένες, εθνικιστικές και άλλες, «βεβαιότητες» που μέχρι σήμερα καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό το περιεχόμενο μιας μελέτης για την χώρα.

Η παρούσα μελέτη διεκδικεί τον επαναπροσδιορισμό των όρων συζήτησης για την Τουρκία τόσο στην ελληνική, όσο στην τουρκική και διεθνή βιβλιογραφία. Δεν πρόκειται για μια ακόμα συγκριτική μελέτη στην οποία το παρόν που ορίζεται από το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΚΔΑ) αναμετριέται με το κεμαλικό παρελθόν. Γιατί η Τουρκία σήμερα βρίσκεται σε μια εντελώς νέα φάση της ιστορίας της. Οι συνεχείς εκλογικές και πολιτικές επιτυχίες του κόμματος του Ρετζέπ Ταγίπ Έρντογαν, οδηγούν στο λογικό συμπέρασμα ότι η πορεία του ΚΔΑ από τη στιγμή της εμφάνισής του το 2001, δεν ήταν καθόλου τυχαία. Τα πιο πάνω συνηγορούν με σχετική ασφάλεια στην εκτίμηση ότι το κυβερνών κόμμα είναι ένας αντικατοπτρισμός, έστω όχι απόλυτα ακριβής, μιας νέας κοινωνικο-οικονομικής πραγματικότητας στην Τουρκία, η οποία φαίνεται να μετασχηματίζει το σύνολο της πολιτικής ζωής. Νέες αντιλήψεις ενάντια στις πολιτικές παρεμβάσεις του στρατού, μεγαλύτερη ανοχή στην άνοδο του θρησκευτικού συντηρητισμού, επίδειξη της οικονομικής ισχύος και της κερδοφορίας ανθρώπων που μπορούν να διοικούν τους τεράστιους ομίλους εταιρειών τους με την ίδια ευκολία που κάνουν πέντε φορές την ημέρα την ισλαμική τους προσευχή, είναι μερικά από τα φαινόμενα που γίνονται η αφορμή για νέα ερωτήματα σχετικά με την πορεία και τους προσανατολισμούς της Τουρκίας.

Στο βιβλίο αυτό, λοιπόν, το ΚΔΑ μελετάται όχι ως το κόμμα της σαρωτικής ανατροπής και ρήξης με την κεμαλική τάξη πραγμάτων, αλλά ως το κόμμα που αποκτά ηγεμονία επειδή «ξαναμοιράζει τα χαρτιά» και επιλέγει, στο πλαίσιο των ανατροπών που διαμορφώνονται από τις αλλαγές του συσχετισμού δυνάμεων στην Τουρκία, να συνδιαλλαγεί προνομιακά με τον νέο ηγεμονικό τόπο διαπραγμάτευσης αυτή τη φορά, το Ισλάμ.