Ο τρίτος αστυφύλακας είναι ένα από τα πιο ξεχωριστά μυθιστορήματα της αγγλικής γλώσσας, μια σπαρταριστή μαύρη κωμωδία του παραλόγου, που μόνο με την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων μπορεί να συγκριθεί.
Στην ξέφρενη, σπειροειδή ανάπτυξη αυτού του μυθιστορήματος βρίσκονται συνυφασμένα: Ένα σκοτεινό θρίλερ όπου ο δολοφόνος στοιχειώνεται από το θύμα του (έναν άνθρωπο που ποτέ δεν λέει ναι), αλλά και από την ίδια του την ψυχή, την οποία ονομάζει Τζο. Μια δαιμονισμένη σάτιρα γύρω από έναν αρχετυπικό αστυνομικό σταθμό, που τα τρία μέλη του έχουν έμμονη ιδέα με τη μοριακή δομή των ποδηλάτων τους. Ένα απίστευτο σχόλιο στο έργο ζωής ενός μεταφυσικού φιλοσόφου ονόματι Ντε Σέλμπυ, που πίστευε ότι η νύχτα είναι μια συσσώρευση μαύρου αέρος.
Μια σουρεαλιστική εικόνα της αιωνιότητας, όπου η πρόσβαση γίνεται με ασανσέρ και κινητήρια δύναμη είναι το όμνιουμ – η ουσία της ζωής.
Ο Φλαν Ο’Μπράιαν είναι εφευρετικός, η αφήγησή του, γοργή και σίγουρη, κάνει το εκκεντρικό να φαίνεται φυσικό και το κοινότοπο ξεκαρδιστικό.
The Times
Aκόμη και με τον Οδυσσέα και το Finnegans Wake στο ενεργητικό του, ο Τζέιμς Τζόυς μπορεί να είχε ζηλέψει.
Observer
Τούτο το βιβλίο είναι μια σπαρταριστή μαύρη κωμωδία, μια διακωμώδηση κατεστημένων γλωσσών –της γλώσσας της φιλοσοφικής ανάλυσης, της γλώσσας της λογικής, της εξουσίας, της διοίκησης, της επιστήμης, της λογοτεχνίας– και ακόμα, μια λίαν ανατρεπτική αλλά απολύτως λογική ανατροπή των όρων της ίδιας της φυσικής τάξης του κόσμου, της κοινής εμπειρίας και λογικής. Και το ενδιαφέρον είναι ότι αυτή η ανατροπή, όσο απίστευτα κι αν είναι τα στοιχεία της, δεν έχει τίποτα το παράλογο ή το ακατανόητο [...] η μυθιστορηματική «πραγματικότητα» είναι αρκούντως ισχυρή για να δημιουργήσει τον δικό της αληθοφανή κόσμο.
ΑΡΗΣ ΜΠΕΡΛΗΣ (από τον Πρόλογο του βιβλίου)
Μόλις τέλειωσα άλλο ένα βιβλίο. Το μόνο καλό που έχει είναι η πλοκή και αναρωτιέμαι αν θα μπορούσα να το κάνω ένα τρελό θεατρικό έργο [...] Νομίζω ότι η ιδέα να είναι κάποιος συνεχώς νεκρός είναι καινούργια. Όταν γράφεις για τον κόσμο των νεκρών –και των κολασμένων– όπου κανένας από τους νόμους και τους κανόνες (ούτε καν ο νόμος της βαρύτητας) δεν ισχύει, υπάρχει ευρύ πεδίο για ατάκες και χαβαλέ.
FLANN O'BRIEN (γράμμα στον William Saroyan)
