Μέσα στην άπνοια και στο βύθισμα του θέρους η μνήμη βασανιστικά επιμένει. Παλιά καλοκαίρια, ιστορίες λησμονημένες, πρόσωπα του παρελθόντος σιγοκαίνε στη στάχτη του νου. Θέλουν να πάρουν σάρκα και οστά, να βγουν στην επιφάνεια.

Αλλά και η άπιαστη στιγμή του παρόντος, που κυλά σαν μαγική χρυσόσκονη στην παλάμη και γίνεται χθες, σκαλώνει κάποιες φορές στο βλέμμα μου, ακινητοποιείται ανέλπιστα, μου γνέφει μυστικά να την αγγίξω. Αρκεί, τότε, ένα ασήμαντο γεγονός για ν’ ανάψει η σπίθα και να σκιρτήσει το κείμενο.

Είκοσι ένα αφηγήματα, με φόντο τη Χαλκιδική του χτες και του σήμερα, τη Σκιάθο και το Όρος, συνθέτουν αυτή τη συλλογή. Λάφυρα καλοκαιρινά στη μάχη με το χρόνο, που γλιστρά και ξεφεύγει.