Η στέρνα
Η στέρνα
Η κατ’ εξοχήν πεσιμιστική ατμόσφαιρα του βιβλίου, που φανερώνεται με τη φρενήρη και ανέμελη ζωή των χαρακτήρων του, απορρέει αφενός από την υπαρξιακή κρίση που διέρχεται ο κεντρικός ήρωας και την εξέγερσή του ενάντια στον πουριτανισμό της αγγλικής μεγαλοαστικής τάξης και αφετέρου από την κατάρρευση των αξιών της αστικής κοινωνίας, τον κυρίαρχο αμοραλισμό και τη διάχυτη αναταραχή που χαρακτήριζε γενικά τη ζωή, τις τέχνες και τα γράμματα στην Ευρώπη μετά τον Α´ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Πώς αντιδρά ένας απόφοιτος κολλεγίου της Οξφόρδης, κάπως επηρμένος και με συγγραφικές ανησυχίες, όταν αφήνει τη μουντή λονδρέζικη βολή του για να περάσει το καλοκαίρι σ’ ένα χωριουδάκι της Κυανής Ακτής, λουσμένο στο φως και κατειλημμένο από καλλιτέχνες, συγγραφείς και κάθε λογής μποέμ και τυχοδιώκτες; Στην αρχή μελετά την παράξενη μικροκοινωνία τάχα αφ’ υψηλού, ως παρατηρητής ενός κλειστού υδρόβιου πληθυσμού, μιας «στέρνας». Αυταπατάται όμως, αφού πολύ γρήγορα θα πέσει ασυγκράτητος στα στάσιμα νερά, τραβηγμένος από τη μελαγχολική σαγήνη των κατοίκων της, από την ασύδοτη ελευθερία και την ανερμάτιστη λαγνεία τους. Και βέβαια, δεν βουτάει μόνο στη «στέρνα» αλλά στην ίδια τη ζωή. Τελικά, πνευματικά εμπλουτισμένος και σοφότερος, μετά τη διάψευση των προσδοκιών του, ο ήρωάς μας έρχεται αντιμέτωπος με το θεμελιώδες ερώτημα που μόνο ένας αληθινός καλλιτέχνης του 20ού αιώνα θα μπορούσε να θέσει: «Να μπορούσα να ξαναγεννηθώ, να μπορούσα να ξαναγεννηθώ, αλλά πού;»
Παρακολουθούμε εδώ τη συναρπαστική αφήγηση αυτής της βουτιάς, αυτού του εντατικού μαθήματος ζωής με τα χαριτωμένα και τα σοβαρά παθήματά του, γραμμένη με κομψή ειρωνεία και αισθαντικότητα από έναν διακεκριμένο εστέτ των αγγλικών γραμμάτων.