Όπως δείχνει αυτή η μελέτη, η διαπραγμάτευση των όρων και των ταυτοτήτων και η επικαρπία της αρχαίας μακεδονικής κληρονομιάς ήταν ο κεντρικός άξονας του Μακεδονικού Ζητήματος ήδη από το 19ο αιώνα, η δε σχετική ιστοριογραφία αποτελεί μέρος του όλου προβλήματος. Αυτό δεν σημαίνει πως η ιστορία της Μακεδονίας αποτελεί επιστημονικό  αδιέξοδο, αλλά ότι η προσεκτική μελέτη του ιστοριογραφικού τοπίου αποτελεί το πρώτο βήμα για μια  τολμηρή διερεύνηση.

Αφετηρία της είναι η διαπίστωση ότι, ενώ από διπλωματικής σκοπιάς το Μακεδονικό Ζήτημα δεν είναι διαχρονικά ενιαίο, παρουσιάζεται ως ένα φαινομενικά συμπαγές γνωστικό αντικείμενο χάρη στον αέναο προβληματισμό για την ταυτότητα των Μακεδόνων. Επομένως, το ιστορικό ερώτημα μετατοπίζεται από την αναζήτηση της «πραγματικής» ταυτότητας στον εντοπισμό παραγόντων που συντήρησαν αυτό τον προβληματισμό επί 150 χρόνια. Τέτοιοι είναι η ιστορική καθυστέρηση της κρατικής οργάνωσης και διπλωματίας, η γεωγραφική απροσδιοριστία του μακεδονικού χώρου, η απουσία μιας ενιαίας οικονομικής αγοράς, η τεταμένη πολιτισμική διαίρεση της εργασίας στην περιοχή, η βεβιασμένη συγκρότηση των σύγχρονων βαλκανικών εθνικών κρατών κατά τα δυτικά πρότυπα.

Στη διερεύνηση αυτών των παραγόντων και των συνεπειών τους στηρίζεται αυτό το βιβλίο, που συνοδεύεται από επιλεγμένη βιβλιογραφία και χρονολόγιο του Μακεδονικού Ζητήματος.