Η τελευταία έξοδος

και άλλα διηγήματα
Επίμετρο: Γιώργος Τράπαλης
ΑΝΑΛΥΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ISBN ΕΝΤΥΠΟ
960-221-100-8
Διαστάσεις
21Χ14
Τρέχουσα Έκδοση
1995
Σελίδες
121

Η τελευταία έξοδος

και άλλα διηγήματα
Επίμετρο: Γιώργος Τράπαλης

ΕΝΤΥΠΟ
ΑΡΧΙΚΗ
10.60€
25%
ΤΕΛΙΚΗ
7.95€
* ΔΩΡΕΑΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ αγορές άνω των 50€ (εντός Ελλάδος)

Τα διηγήματα του γνωστού πεζογράφου και ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου, που συγκεντρώνονται σ’ αυτό τον τόμο, ανήκουν στην τελευταία περίοδο του έργου του, από τη μεταπολίτευση του 1974 ώς το θάνατό του το 1991.

 

Στα κείμενα του τόμου υπόκειται ένα παρελθόν που για πάρα πολλούς Έλληνες υπήρξε το παρόν μέσα στο οποίο ωρίμασαν ως άνθρωποι και ως πολιτικά όντα: οι ταραγμένες μεταπολεμικές δεκαετίες ώς και τη μεταπολίτευση, η πολιτική αστάθεια, τα έντονα πάθη που κληροδότησε ο Εμφύλιος, οι σκληρές πολιτικές αντιπαραθέσεις, τα οξύτατα κοινωνικά προβλήματα, λειτούργησαν ως σημεία αναφοράς και αποτέλεσαν πηγές γόνιμου προβληματισμού πάνω στην ουσία της πολιτικής δράσης. Αυτόν ακριβώς τον προβληματισμό, ζυμωμένο με χιούμορ, πίκρα, αγανάκτηση, ελπίδα, έρωτα και μεράκι αποτυπώνει ο Χριστοδούλου στα διηγήματά του. Οι ήρωές του είναι άνθρωποι απλοί, πάνω στους οποίους βαραίνει μια καθημερινότητα συχνά δυσβάσταχτη και οδυνηρή. Βρίσκονται μπροστά σε διλήμματα όμως δεν τολμούν να προχωρήσουν ούτε σε σκέψεις ούτε σε πράξεις. Απέναντί τους ο Χριστοδούλου βάζει τότε ένα άλλο πρόσωπο που λειτουργεί ως καταλύτης και επιταχύνει τις αντιδράσεις. Τα κουρασμένα, επαναπαυμένα ή φοβισμένα πρόσωπα της καθημερινότητας ξεπερνούν το στενόχωρο αυλόγυρο της ιδιωτικής του απομόνωσης και εισέρχονται στο κοινωνικό γίγνεσθαι ο υπήκοος γίνεται πολίτης, ο ιδιώτης δημόσιο πρόσωπο.

Έγραψαν για το βιβλίο



Τριάντα συλλογές ποίησης, δεκαέξι μυθιστορήματα, πέντε τόμοι με διηγήματα, δεκατρία θεατρικά έργα και δεκάδες τραγούδια. Ο Δημήτρης Χριστοδούλου γράφει και τυπώνει χωρίς διακοπή. Είναι ο έφηβος της κατοχής, ο αιχμάλωτος της Ελ-Ντάμπα, ο σπουδαστής της Παντείου και της Δραματικής Σχολής του Εθνικού, ο νέος του εμφυλίου που αγωνίζεται να επιζήσει μέσα στις καταστροφές και τα όνειρα. Τίμημα η ανάλωση, πλήρης και χωρίς επιφυλάξεις σωφροσύνης. Οι καιροί απαγορεύουν, με ποινή αφανισμού, την πολυτέλεια της ραθυμίας και της περισυλλογής. Και όλο προσπαθεί να φτάσει σε αυτή την ύστατη πυκνότητα, δηλαδή να τα περιλάβει όλα σε μια κραυγή και χωρίς επεξηγήσεις, αυτοσχολιασμούς ή τραγικές μεγαλοστομίες. Ενδίδει, με ιδιαίτερη μάλιστα χαρά, στο σφιχτό αγκάλιασμα της πραγματικότητας που μεταβάλλεται. Ολόκληρο το έργο του κυριαρχείται από την άνετη αποδοχή αυτής της πραγματικότητας. Είναι ουσιαστικά επίκαιρο με όλη τη σημασία της λέξης.
Είναι φανερή η προσπάθεια να συγκροτηθεί, μέσα από τις αντιφατικές εκρήξεις, ένας γενικότερος μύθος του ρευστού «σήμερα», καθώς αυτό μετασχηματίζεται με εξωφρενικούς ή ύπουλους ρυθμούς παρασύροντας με τους όγκους που μεταφέρει παλαιότερες μορφές, χωρίς να προσφέρει καμιά εγγύηση για ό,τι καινούργιο αποδομούν πρόχειρα τα υλικά του. Οι βίαιες αυτές αλλαγές προκαλούν δέος και συχνά προοιωνίζουν απειλές για τον έκθετο και ταλαιπωρημένο άνθρωπο του αιώνα μας.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΦΡΑΓΚΙΑΣ
1 από 1
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Ο Δημήτρης Χριστοδούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και παρακολούθησε μαθήματα στο Τμήμα Oικονομικών Επιστημών της Παντείου Σχολής. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής έγινε μέλος του ΕΑΜ και το 1944 κρατήθηκε από τους Άγγλους στο στρατόπεδο Ελ Ντάμπα στην Αίγυπτο. Κατά τη διάρκεια της απριλιανής δικτατορίας έζησε αυτοεξόριστος στο Παρίσι. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1952 με τη δημοσίευση του ποιήματος «Νυχτοφύλακες» στο περιοδικό Μακεδονικά Γράμματα και το 1954 κυκλοφόρησε η ομώνυμη πρώτη ποιητική συλλογή του. Ασχολήθηκε επίσης με την πεζογραφία, το θέατρο και τη στιχουργική. Έργα του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, ολλανδικά και σουηδικά. Στίχους του μελοποίησαν συνθέτες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Νίκος Μαμαγκάκης, ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Μάνος Λοΐζος, ο Χρήστος Λεοντής και ο Νότης Μαυρουδής. Πέθανε το 1991. Έργα του είναι: Νυχτοφύλακες (1954), Πελταστές (1956), Εκ του συστάδην (1957), Εστίες αντιστάσεως (1959), Μετά το ανακλητικό (1960), Παραμεθόρια (1961), Πάροδος (1962), Ποιήματα, 1954-1964 (1964), Ο Αίγιστος (1964), Το τόξο (1964), Δελφοί (1965), Πρόμαχοι (1965), Aegeans & other poems (1966), Τα μικρά λυρικά (1966), Ξενοδοχείο Η Κίρκη (1966), Αιχμές (1967), Μετοικεσία (1972), Ο Οδυσσέας στην πλατεία (1974), Της εξορίας (1974), Το ψέμα του Ιάσονα (1975), Αιχμές, 1965-1975 (1976), Το γούπατο (1976), Το σαράβαλο (1977), Πετρέλαια (1977), Το πατάρι (1978), Νετρόνια (1978), Τα όπλα του Αχιλλέα (1978), Το ατελιέ (1979), Τα τραγούδια της πολιτείας (1979), Γωνία ποτάμι και γέφυρα (1979), Ποιήματα Α τόμος, 1954-1964 (1980), Ποιήματα Β τόμος, 1965-1975 (1980), Ελ-Ντάμπα (1980), Ο γύψος (1981), Ελλάδα μπάυ ντέυ (1981), Το πεζοδρόμιο (1982), Ντισκοτέκ (1982), Το γκισέ (1983), Ο δρόμος για τα καθαρά (1983), H καφετέρια (1984), Πλάγιος άνεμος (1984), Ο λαβύρινθος (1985), Το ρολόι του Κυρρήστου (1986), Το νησί (1986), Ούλαφ Πάλμε (1986), Η έκρηξη (1988), Ο ποιητής κι ο έβενος (1988), Ο πίνακας ύψιλον (1989), Το δόλιο πρόσωπο της αιωνιότητας (1989), Η ώρα των πριγκίπων (1990), Marcia Funebre (1992), Ποιήματα Γ τόμος, 1977-1988 (1994), Η τελευταία έξοδος και άλλα διηγήματα (1995).