Οι Έλληνες είναι από πολλές απόψεις οι πολιτισμικοί μας πρόγονοι, αλλά το υπόβαθρο πολλών δημιουργιών τους που σωστά θεωρούμε πολύτιμες –όπως η δημοκρατία, η φιλοσοφία, το θέατρο, η ιστορία– είναι εντελώς ξένο προς τους δικούς μας τρόπους σκέψης και δράσης.

Στο έργο αυτό ο Πωλ Κάρτλετζ, καθηγητής αρχαίας ιστορίας στο Καίμπριτζ, εξετάζει τους Έλληνες της κλασικής εποχής με βάση ένα χαρακτηριστικά ελληνικό εννοιολογικό σχήμα: τη δυαδική ή διπολική αντίθεση (όπως αυτή εμφανίζεται στην ιστοριογραφία του Ηρόδοτου, του Θουκυδίδη και του Ξενοφώντα και στα Πολιτικά του Αριστοτέλη), δια της οποίας αυτοορίζονταν ως Έλληνες, άρρενες, πολίτες, ελεύθεροι, θνητοί σε αντιπαράθεση με μια σειρά από «άλλους» – βάρβαρους, γυναίκες, ξένους, δούλους και θεούς.