Πέος, πέος, πέος. Πείτε τη λέξη πολλές φορές κι όχι μόνο θα πάψει να σας πιάνει βήχας στο άκουσμά της, αλλά μπορεί και να καταλήξετε να σκέφτεστε και να μιλάτε για το ανδρικό μέλος, χτυπώντας κατευθείαν στο ψαχνό. Η Μάγκι Πάλεϋ έχει δίκιο: από τη στιγμή που γίνεται θέμα αυτό το όργανο, κάθε φράση, κάθε λέξη είναι διφορούμενη. Παρ’ όλα αυτά η ίδια δεν διστάζει να χωθεί παντού (να ’το πάλι!), με ένα βιβλίο που ερευνά τη φυσιολογία του πέους (το μέγεθος μετράει, απ’ ό,τι δείχνει τουλάχιστον ο χάρακας και το φύλλο συκής του εξωφύλλου, που καλύπτει το πέος του Δαβίδ, όπως το είδε ο Μιχαήλ Αγγελος), την ιστορία και τη λατρεία του, την παρουσία του στην τέχνη, τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο και τη μόδα. Καταγράφει επίσης, με τρόπο που ενίοτε ανακατεύει το στομάχι, τι κάνουν ή τι αφήνουν να γίνει στα όργανά τους οι άντρες διαφόρων πολιτισμών (συμπεριλαμβανομένου του δικού μας), από την περιτομή και τον ευνουχισμό μέχρι το πίρσινγκ, τα ένθετα και το τατουάζ.

Μια ενότητα με τίτλο «Η κρυφή ζωή των αντρών» αναφέρεται στον αυνανισμό, την πεολειξία, την εκσπερμάτωση, την ανικανότητα και τα σχετικά θεάματα, εξαρτήματα και προϊόντα (πορνό, δονητές και φυσικά Viagra), ενώ ο επίλογος δίνει ένα κατάλογο αντρών που έμειναν διάσημοι για το μέγεθος ή/και τις επιδόσεις του φαλλού τους, μεταξύ των οποίων πρόεδροι, ηθοποιοί και αθλητές. Μια σειρά συνεντεύξεις μεταφέρουν τολμηρές και διεισδυτικές εμπειρίες από τρανσέξουαλ, πόρνους και πορνοστάρ. Εξετάζονται ακόμη χαρακτηριστικά δείγματα απόκρυφης ερωτικής φιλολογίας και φημολογίας, όπως η είδηση ότι ένας ουρολόγος της Νέας Υόρκης έχει στην κατοχή του το πέος του Ναπολέοντα. Συχνά η συγγραφέας ακολουθείται κατά πόδας από έναν άρρενα φίλο της, τον Ενρίκε, ο οποίος χρησιμεύει σαν μέτρο για την αξιολόγηση των πληροφοριών που περισυλλέγει.