Θα σ’ έχω σαν βασίλισσα
Θα σ’ έχω σαν βασίλισσα
Εύστοχη και με ένα αμείλικτο χιούμορ, η Μοντέρο στήνει ένα μυθιστόρημα –κι ένα χορό– με πλοκή αστυνομική και φιγούρες απρόσμενες.
«Ντεζιρέ»: ένα παλιό νυχτερινό κέντρο στην γκρίζα Μαδρίτη, όπου παρελαύνουν ξεπεσμένες τραγουδίστριες, διεφθαρμένοι αστυνομικοί και άλλες αμαρτωλές ή αθώες ψυχές. «Τροπικάνα»: ένα μυθικό, φανταχτερό κλαμπ από τη χρυσή εποχή της Κούβας, το οποίο επικαλούνται και προβάλλουν πάνω στο ξεθωριασμένο σύμπαν τους αυτές οι απελπισμένες ανθρώπινες υπάρξεις.
Μαύρη κωμωδία ή τραγωδία ροζ, τούτο το μυθιστόρημα χορεύει στο ρυθμό του μπολέρο τραγουδώντας το πάθος και τον πόνο, τη λαχτάρα για τον έρωτα και για ένα αλλού λαμπερό, εξωτικό κι ωραίο – μια ελπίδα απατηλή που χαϊδεύει τ’ αυτιά και οδηγεί λάγνα τα βήματα. Μα ο χορός έχει γυρίσματα, ο έρωτας είναι καημός και μοναξιά, και η ζωή εγκλωβισμένη σε μια πόλη γκρίζα, σε μια ρουτίνα αδυσώπητη και σε όνειρα σβησμένα.