Ο τόμος περιλαμβάνει δοκίμια που γράφτηκαν την περίοδο 1980-96. Είναι ίσως κακός οιωνός για την κοινωνία μας ότι διατηρούν την επικαιρότητά τους. Κεντρικό θέμα του βιβλίου είναι το κράτος ως οικονομικό πρόβλημα αλλά και ως αναγκαίος συντελεστής ανάπτυξης. Η μελέτη δύσκολων περιόδων στην ελληνική οικονομία περιλαμβάνει τον 19ο αιώνα, την κατοχική και εμφυλιακή περίοδο, την πρώιμη μεταπολίτευση. Όλες ήσαν περίοδοι μεγάλων κρίσεων και σε όλες απαιτήθηκε  η αποφασιστική παρέμβαση του κράτους. Η ιστορία φυσικά δεν επαναλαμβάνεται και δεν επιτρέπει μοιρολατρίες. Ούτε είναι δυνατό να εξομοιώνουμε τη σημερινή με άλλες κρίσεις του παρελθόντος. Η επίδραση όμως μακροχρόνιων παραγόντων και νοοτροπιών φαίνεται να επιφέρει περιοδικά στο προσκήνιο όλα τα ανεκπλήρωτα αιτήματα, όλα τα ανοικτά ζητήματα που μας έρχονται από το παρελθόν.

Τα δημόσια αγαθά αποτελούν κεντρική συνθήκη στην ικανότητα των ιδιωτών να παράγουν, να εξάγουν, να επεκτείνουν την απασχόληση και να κερδίζουν. Χωρίς συλλογική δράση δεν υπάρχει ούτε ανάπτυξη ούτε ευημερία. Η ανάπτυξη, με όλη την ιστορική ποικιλία που περιλαμβάνει ο όρος, ποτέ δεν ήταν απλό θέμα «ιδιωτικής πρωτοβουλίας».

Η ελληνική ιστορία χαρακτηρίζεται από λίγα και διακριτά αναπτυξιακά επεισόδια. Ποιες ήταν οι προϋποθέσεις γι’ αυτά και πώς μπορούν να εκπληρωθούν; Τα δοκίμια του τόμου διαγράφουν απαντήσεις και προτάγματα σε αυτό το ερώτημα.