Ο Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν γεννήθηκε το 1799 στη Μόσχα. Ήταν Ρώσος λογοτέχνης, ο μεγαλύτερος ποιητής της Ρωσίας, και θεωρείται ο δημιουργός της νεότερης ρωσικής λογοτεχνίας. Υπήρξε επίσης και γνωστός φιλέλληνας. Πέθανε το 1837 στην Αγία Πετρούπολη σε ηλικία 37 ετών. Αναμνήσεις από το Τσάρσκογιε Σελό (1814), Ωδή στην ελευθερία (1817), Ρουσλάν και Λουντμίλα (1820), Ο αιχμάλωτος του Καυκάσου (1820-21), Γαβριηλιάδα, (1821), Οι αδελφοί ληστές (1821-22), Η κρήνη του Μπαχτσίσαράι (1823), Τσιγγάνοι (1824), Κόμης Νουλίν (1825), Mπόρις Γκοντουνόφ (1825), Ευγένιος Ονέγκιν (1825-32), Ο αράπης του Μεγάλου Πέτρου (1828), Πολτάβα (1829), Το μικρό σπίτι στην Κολομνά (1830), Μικρές τραγωδίες (1830), Η ιστορία του ιερέα και του υποτακτικού του Μπάλντα (1830), Η ιστορία του Τσαρ Σαλτάν (1831), Οι ιστορίες του μακαρίτη Ιβάν Πέτροβιτς Μπελκίν (1831), Άντζελο (1833), Ο μπρούτζινος ιππέας (1833), Η ιστορία της νεκρής πριγκίπισσας (1833), Η ιστορία του ψαρά και του ψαριού (1833), Η ιστορία του χρυσού πετεινού (1834), Ντάμα Πίκα (1834), Κιρτζαλί (1834), Ιστορία του Πουγκατσέφ (1834), Η κόρη του λοχαγού (1836), Ταξίδι στο Ερζερούμ (1836), Ροσλάβλεφ (1836), Ντουμπρόφσκι (1841).