O Bernard Williams γεννήθηκε το 1929 στο Έσσεξ της Αγγλίας. Φοίτησε στο Balliol College της Οξφόρδης. Δίδαξε αρχικά στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και στο University College του Λονδίνου, και αργότερα έγινε καθηγητής φιλοσοφίας στο Bedford College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, καθώς και καθηγητής ηθικής φιλοσοφίας στην Οξφόρδη. Υπηρέτησε σε βασιλικές και κρατικές επιτροπές για την πορνογραφία και τη κινηματογραφική λογοκρισία, το ρόλο των αγγλικών ιδιωτικών σχολείων, την τοξικομανία, τα τυχερά παιχνίδια και την κοινωνική δικαιοσύνη. Έγινε εταίρος του All Souls College και της Βρετανικής Ακαδημίας, επίτιμο μέλος της American Academy of Arts and Sciences και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Αγγλικής Εθνικής Όπερας. Πέθανε το 2003 κατά τη διάρκεια διακοπών στη Ρώμη. «Αναλυτικός φιλόσοφος με ψυχή ουμανιστή», «ο πιο λαμπρός και πιο σημαντικός βρετανός ηθικός φιλόσοφος της εποχής του», όπως χαρακτηρίστηκε, έγινε διεθνώς γνωστός για την προσπάθειά του να επαναπροσανατολίσει την ηθική φιλοσοφία στην ιστορία, τον πολιτισμό, την πολιτική και την ψυχολογία, ιδιαίτερα δε στους αρχαίους Έλληνες. Έργα του είναι: Morality: An Introduction to Ethics (1972), Problems of the Self (1973), Utilitarianism: For and Against (μαζί με τον J.J.C. Smart, 1973), Descartes: The Project of Pure Inquiry (1978), Moral Luck (1981), Ethics and the Limits of Philosophy (1985), Shame and Necessity (1993), Making Sense of Humanity (1995), The Great Philosophers: Plato (1998), Truth and Truthfulness: An Essay in Genealogy (2002), The Sense of the Past: Essays on the History of Philosophy (2005), In the Beginning was the Deed: Realism and Moralism in Political Argument (2005), Philosophy as a Humanistic Discipline (2005), On Opera (2006).