Του ύψους και του βάθους
Του ύψους και του βάθους
Το ταβάνι είναι σαν το πάτωμα, με τη διαφορά πως δεν μπορείς να περπατήσεις πάνω του. Ως εκ τούτου δεν χρειάζεται σφουγγάρισμα κι αυτό είναι ένα μονάχα απ’ τα πλεονεκτήματά του. Πίσω απ’ το ταβάνι είναι ο Θεός. Κρατάει στα χέρια Του τις Αιώνιες Ιδέες σαν φιγούρες παλαιού καραγκιοζοπαίχτη και στήνει συχνά ένα αυτοσχέδιο θέατρο. Το ταβάνι είναι το πανί. Η παράσταση παρακολουθείται απ’ την οριζόντια στάση κι αυτό είναι κάτι που αδυνατεί να καταλάβει ο καημένος ο πατέρας, που με βλέπει έτσι να περνώ τις ώρες μου στο κρεβάτι. Στενοχωριέται, το νιώθω. Άλλοτε βάζει και τις φωνές. Δεν τον ξεσυνερίζομαι. Άλλωστε χάρη στον πατέρα έχω το σπίτι ετούτο. Και το ταβάνι.
Το βιβλίο είναι μια συλλογή από μικρές ιστορίες που έχουν στον πυρήνα του το θέμα των πτήσεων και των πτώσεων. Ισορροπώντας ανάμεσα στη βαρύτητα μιας ανάμνησης και την ελαφρότητα ενός παιχνιδιού, η Έλενα Μαρούτσου καταγράφει μια νοητή γεωγραφία της Ελλάδας και μας ξεναγεί σ’ έναν κόσμο όπου καθημερινές καταστάσεις, κοινά πρόσωπα και αντικείμενα έχουν αγγιχτεί απ' το ραβδάκι του παράδοξου, θυμίζοντάς μας πως η γραφή είναι μεταμόρφωση. Το ποικιλόμορφο υλικό αυτού του βιβλίου –κλασικά διηγήματα, πεζά ποιήματα και ημερολογιακές σημειώσεις– διατρέχει σαν λεπτό νήμα το χιούμορ, αφαιρώντας διακριτικά από το Ύψος το υψηλό κι από το Βάθος το τραγικό.