Ο Joaquim Maria Machado de Assis γεννήθηκε το 1839 σε μια φτωχική συνοικία του Ρίο ντε Τζανέιρο, δεκαεπτά χρόνια μετά την ίδρυση της ανεξάρτητης Βραζιλίας. Ήταν αυτοδίδακτος και η σταδιοδρομία του ακολούθησε τους ιλιγγιώδεις ρυθμούς ανάπτυξης της χώρας. Αφού δοκίμασε κάθε είδους εργασία, ανέβηκε ένα ένα τα σκαλιά της διοικητικής ιεραρχίας του Υπουργείου γεωργίας. Παράλληλα ανέπτυξε μια πλούσια λογοτεχνική δραστηριότητα. Το πρώτο του ποίημα δημοσιεύεται το 1855 και σύντομα καθιερώνεται ως ο «πατέρας της βαζιλιάνικης λογοτεχνίας», τίτλος που το 1897 επικυρώνεται με την εκλογή του ως προέδρου της νεοσύστατης Ακαδημίας των Γραμμάτων της Βραζιλίας. Σκεπτικιστής και αντικληρικαλικός, σαρκαστικός και πολύπλευρος, στα έργα του μελετά την κοινωνία της εποχής του. Πέθανε το 1908. Έργα του είναι: Hoje Avental, Amanhã Luva (1860), Desencantos (1861), O Caminho da Porta (1863), O Protocolo (1863), Teatro (1863), Crisálidas (1864), Quase Ministro (1864), Os Deuses de Casaca (1866), Falenas (1870), Contos Fluminenses (1870), Ressurreição (1872), Histórias da Meia-Noite (1873), A mão e a luva (1874), Americanas (1875), Helena (1876), Iaiá Garcia (1878), Ocidentais (1880), Tu, só tu, puro amor (1880), Memórias Póstumas de Brás Cubas (1881), Papéis Avulsos (1882), Histórias sem Data (1884), Casa Velha (1885), Quincas Borba (1891), Várias Histórias (1896), Não Consultes Médico (1896), Dom Casmurro (1899), Páginas Recolhidas (1899), Poesias Completas (1901), Esaú e Jacó (1904), Relíquias da Casa Velha (1906), Lição de Botânica (1906), Memorial de Aires (1908).