Ονοματίζοντας το άπειρο
και μαθηματικής δημιουργικότητας
Ονοματίζοντας το άπειρο
και μαθηματικής δημιουργικότητας
Αυτό το βιβλίο είναι αφιερωμένο σ’ ένα ελάχιστα γνωστό αλλά παραδειγματικό επεισόδιο στη σύγχρονη ιστορία της σχέσης μεταξύ μαθηματικών και θρησκείας, στο πλαίσιο πολύ ευρύτερων προβλημάτων σχετικών με τις θρησκευτικές αιρέσεις, την ορθολογική σκέψη, την πολιτική και την επιστήμη. Απευθύνεται στο ευρύ αναγνωστικό κοινό, παρόλο που μπορεί να κινήσει και το ενδιαφέρον των μαθηματικών.
Τον Ιούνιο του 1913, πεζοναύτες του ρωσικού αυτοκρατορικού ναυτικού εισέβαλαν στη Μονή Αγίου Παντελεήμονος του Αγίου Όρους και εκδίωξαν τους Ρώσους μοναχούς που ήταν εγκατεστημένοι εκεί και επιδίδονταν στην αιρετική πρακτική της Λατρείας του Ονόματος. Εξόριστοι σε απομονωμένες περιοχές της Ρωσίας, οι μοναχοί αυτοί πέρασαν στην παρανομία και ήρθαν σε επαφή με διανοούμενους που προσχώρησαν στο μυστικιστικό κίνημά τους, αντλώντας απ’ αυτό την έμπνευση για μια από τις μεγαλύτερες μαθηματικές καινοτομίες του 20ού αιώνα: την επίλυση του αινίγματος σχετικά με τη φύση του απείρου. Ξεπέρασαν έτσι τις παράλληλες, πιο ορθολογιστικές, προσπάθειες ορισμένων Γάλλων μαθηματικών και οδηγήθηκαν από τις θρησκευτικές ενοράσεις τους στην περιγραφική θεωρία των συνόλων.