Μέσα στη θύελλα της τριπλής κατοχής της Ελλάδας από την Ιταλία, τη Γερμανία και τη Βουλγαρία κατά τον Β′ Παγκόσμιο Πόλεμο, η ιταλική πολιτική έπαιξε αποφασιστικό ρόλο. Προωθώντας το φασιστικό όραμα ιμπεριαλιστικής επέκτασης και ηγεμονίας στην ανατολική Μεσόγειο, οι φιλοδοξίες του Μουσολίνι επικεντρώθηκαν στη Σύρο, πρωτεύουσα των Κυκλάδων. Η ιταλική κατοχή, που οδήγησε σ’ έναν καταστροφικό λιμό, είχε σημαντικές επιπτώσεις στον τοπικό πληθυσμό, στην περιοχή και στην ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας.

Η Σέιλα Λεκέρ αντλεί από ένα ασυνήθιστα πλούσιο τοπικό αρχείο για να διηγηθεί μια ιστορία που δεν είναι δυνατή για άλλα μέρη της Ελλάδας. Δίνοντας έμφαση στην τοπική κατοχική πραγματικότητα, εξετάζει τη ζωή των Ιταλών στρατιωτών, τη δράση και την προπαγάνδα των κατακτητών και τις σχέσεις τους με τις ελληνικές αρχές, αποκαλύπτοντας έτσι τους μηχανισμούς με τους οποίους η Ιταλία ήλπιζε να διοικήσει μια εν δυνάμει αυτοκρατορία. Παρουσιάζοντας ανάγλυφα την εικόνα μιας κοινωνίας σε κίνδυνο, δείχνει πώς το τοπικό πλαίσιο διαμόρφωσε τις αντιδράσεις απέναντι στην ξένη κυριαρχία –πώς, για παράδειγμα, οι κοινωνικές και θρησκευτικές εντάσεις επιδεινώθηκαν από το λιμό, τη μαύρη αγορά και την προσφυγή σε απεγνωσμένες στρατηγικές επιβίωσης– και παρακολουθεί τις μακροχρόνιες συνέπειες της κατοχής μέσα από τις αναμνήσεις των ανθρώπων που επιβίωσαν.