Ακούσατε ποτέ να μιλούν για ένα πλάσμα τόσο φρικτό στην όψη που θα ’πρεπε να το προστατεύει κανείς από την ίδια του την αντανάκλαση;
H νεαρή νοσοκόμα δεν ήξερε τι θα συναντήσει στο ερημικό νησί του Kαπετάνιου, όπου δέχτηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες της. «Aσθενής» δεν είναι τελικά ο ίδιος ο φιλήδονος γέρος, αλλά η μικρή προστατευόμενή του, που ζει έγκλειστη με τη θέλησή της σε μια παράξενη έπαυλη χωρίς καθρέφτες.
Για ποιο λόγο; αναρωτιέται η νοσοκόμα. Kαι γιατί της απαγορεύεται να μιλήσει γι’ αυτό επί ποινή θανάτου; Σαν θηλυκός Eρμής, θα επιστρατεύσει όλη την τέχνη του αγγελιαφόρου θεού για να εξιχνιάσει το μυστήριο, να κερδίσει την καρδιά της κοπέλας και να της μεταφέρει σιωπηλά το απίστευτο μήνυμα. Mόνο που η αντίδραση δεν θα είναι αυτή που περιμένει. Γιατί τα πράγματα δεν έχουν ποτέ μόνο μία όψη.
Tυφλός έρωτας, εξαπάτηση, καταναγκασμός, συνενοχή, διπλό παιχνίδι γύρω από την ομορφιά και τη φρίκη – η Αμελί Νοτόμπ παίζει με μπρίο σ’ όλη τη γκάμα των μοιραίων παθών, βυθίζοντας τον αδυσώπητο κόσμο της σε μια ατμόσφαιρα γοτθικής παρωδίας και μαύρου ρομαντισμού. Όπλα της, η ευρηματική πλοκή, το φαρμακερό χιούμορ, η τέχνη της αναμέτρησης και του καυστικού διαλόγου: μ’ άλλα λόγια, ένα συναρπαστικό προσωπικό στυλ, στο οποίο κοινό και κριτικοί αναγνώρισαν μια συγγραφέα πέρα από τα κοινά μέτρα.
Η Νοτόμπ ταυτίζεται με την ωραία αφηγήτρια, που οφείλει τη σωτηρία της στον οίστρο και την επινοητικότητά της. Διαθέτει αναμφίβολα και τα δύο, καθώς και την ήρεμη προκλητικότητα που συνίσταται στο να επαναλαμβάνει τις έμμονες ιδέες της, ή μάλλον να προτείνει νέες παραλλαγές στα θέματα που την κατατρύχουν [...] H Νοτόμπ είναι διεστραμμένη με την ευγενή σημασία του όρου, πράγμα που σημαίνει ότι η αθωότητά της είναι μια τεχνοτροπία κι ότι η ίδια ορίζει τις αρχές και τις χρήσεις της. Έχει φτάσει δε να τις επιβάλλει σ’ ένα ολοένα μεγαλύτερο κοινό, τόσο στα γαλλικά όσο και σε μετάφραση, το οποίο τέρπεται από την ασίγαστη αφηγηματική της υπερδιέγερση.
JACQUES DE DECKER, Le Soir
Ένα μυθιστόρημα γεμάτο ένταση, φαρμακερό χιούμορ, ευρηματική πλοκή και, αν μη τι άλλο, απροσδόκητο τέλος. Η γραφή της συγγραφέως είναι άμεση, λιτή, φορτισμένη με τη δύναμη της πρόκλησης και της εναντιότητας. Έχει διακριθεί πολλές φορές στο λογοτεχνικό χώρο και χαρακτηρίστηκε από τον ξένο τύπο ως «βιολογικό ρολόι της λογοτεχνίας». Στο Θερμόμετρο γράφει για τον τυφλό έρωτα, την εξαπάτηση και τον εξαναγκασμό. Για την ομορφιά και τη φρίκη.
ΝΑΤΑΣΑ ΞΑΡΧΑΚΟΥ
Η Νοτόμπ είναι ολοφάνερα μια συγγραφέας του σήμερα. Μέσα στην επικοινωνιακή καταιγίδα των μαζικών μέσων όπου όλα συγχέονται σ’ ένα τεράστιο πανδαιμόνιο, έχει καταλάβει πως, μολονότι η λογοτεχνία γράφεται στα βιβλία, έργο για το οποίο τρέφει πολύ σεβασμό ώστε να το παραμελήσει, πρέπει επίσης, προκειμένου να επιβιώσει, να τολμήσει να βγει από τη φωλιά της –εκεί όπου πολύ συχνά κλείνονται ορισμένοι θεωρώντας ότι ο κόσμος και οι άλλοι δεν είναι στο ύψος τους– και να συμμετάσχει σ’ αυτή τη συλλογική κίνηση. Αν εκείνοι που δεν θέλουν να ανακατέψουν τη λογοτεχνία με όλα αυτά κινδυνεύουν να την πνίξουν αποστερώντας την από αναγνώστες, η Νοτόμπ άνοιξε τουλάχιστον τις πόρτες και τα παράθυρα του «αναγνωστηρίου» για να το αερίσει. Γι’ αυτό, της βγάζουμε το καπέλο. Χάρη σ’ αυτήν, το νέο κύμα σίγουρα δεν έχει μείνει με κομμένη την ανάσα!
STEPHANE LAMBERT, Les Rencontres du mercredi
