Στην Ελλάδα της χούντας, στις αρχές της δεκαετίας του ’70, δεν είναι καλό ν’ ανοίγεις λογαριασμούς με την αστυνομία. Ο Γιαν, ένας γάλλος τουρίστας στην Κρήτη, θα το μάθει με τον χειρότερο τρόπο: κατηγορούμενος για το φόνο μιας Ιταλίδας (αριστερής; «τρομοκράτισσας»;) θα βρεθεί παγιδευμένος στα πλοκάμια του πανούργου αστυνομικού διευθυντή της περιοχής, αλλά και μοιραία μπλεγμένος στη ζωή, τα πάθη και τα δράματα της παραδοσιακής κοινωνίας. Ο μικρός του φίλος και μοναδικό του άλλοθι, ο δεκαεξάχρονος Σταύρος, θα αναρωτηθεί χίλιες φορές για την αλήθεια των πραγμάτων και των προσώπων, το βάρος των μύθων και το νόημα της ζωής, ανακαλύπτοντας τον κόσμο από το άλφα ώς το ωμέγα, μέσα απ’ αυτή την αστυνομική περιπέτεια, που είναι ταυτόχρονα μια σύγχρονη ελληνική τραγωδία. Σ’ αυτό τον τόπο, τον ζυμωμένο με μύθους, παίζεται μια σωστή τραγωδία, απ’ όπου δεν λείπει το μαύρο χιούμορ. Μες απ’ αυτήν ο έφηβος αφηγητής δεν θ’ αργήσει να ενηλικιωθεί, βλέποντας τον μικρόκοσμό του να παραπαίει στο χείλος της αβύσσου.