Δύο αιώνες αφότου ο Χέγκελ μίλησε για το θάνατο του Θεού, πώς ανταποκρίνεται άραγε αυτή η διαπίστωση στο αίσθημα της εποχής; Τι σημαίνει η θρησκευτική αναβίωση και η επιστροφή του ιερού, όπως αποτυπώνονται στη νέα ζωτικότητα που παρουσιάζουν οι εκκλησίες, οι σέκτες και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις σε πάμπολλα μέρη του κόσμου;

Οι διάσημοι στοχαστές που συγκεντρώνει αυτός ο τόμος, βασισμένος στις εισηγήσεις μιας σημαντικής φιλοσοφικής συνάντησης στο Κάπρι, θέτουν μια σειρά ερωτήματα γύρω από τη θέση και την προοπτική της θρησκείας στη σχέση τηε με την ηθική και τη δικαιοσύνη. Ο Ντερριντά δείχνει ότι η επιστροφή του θρησκευτικού στοιχείου είναι συνυφασμένη με μεταβολές στα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας, εξετάζοντας μεταξύ άλλων το φαινόμενο των τηλε-ευαγγελιστών, την τηλεποτική προβολή των περιοδειών του Πάπα και την ακεικόνιση και αυτοπαρουσίαση του ισλάμ. Ο Βάττιμο υποστηρίζει ότι η θρησκευτική πίστη είναι ταυτόχρονα προσωπική εμπειρία και έκφραση ενός ιστορικού ρυθμού στο πλαίσιο του οποίου εμφανίζεται και εξαφανίζεται η θρησκεία. Ο Γκάνταμερ συνδιαλέγεται με τους δύο προηγούμενους, ενώ οι υπόλοιποι συγγραφείς εξετάζουν άλλες όψεις του κρίσιμου αυτού ζητήματος, με φόντο τη νέα άνθηση που παρουσιάζουν οι εκκλησίες, οι σέκτες και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις στο γύρισμα του αιώνα.