Ο Maurizio Lazzarato, Ιταλός κοινωνιολόγος, φιλόσοφος και ακτιβιστής, γεννήθηκε το 1955. Στο τέλος της δεκαετίας του 1970, μετά τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα και τη δράση του στο κίνημα της «Εργατικής Αυτονομίας», κατέφυγε μόνιμα στο Παρίσι. Εκεί μελετά, ως αυτόνομος ερευνητής, την εργατική δύναμη και την άυλη εργασία, την οντολογία της εργασίας και την επισφάλεια, τον γνωσιακό καπιταλισμό και τη βιοπολιτική, τα «μετασοσιαλιστικά» κινήματα, τον ακτιβισμό και την τέχνη. Είναι ιδρυτικό μέλος και συντάκτης του περιοδικού Multitudes, ερευνητής στο κέντρο Matisse/CNRS (Université Paris I) και μέλος του Collège International de Philosophie. Έργα του είναι: Lavoro immateriale. Forme di vita e produzione di soggettività (1997), Puissances de l’invention. La psychologie économique de Gabriel Tarde contre l’économie politique (2002), La politica dell’evento (2004), Les Révolutions du capitalisme (2004), Le Gouvernement des inégalités. Critique de l’insécurité néolibérale (2008), Expérimentations politiques (2009), La fabrique de l’homme endetté. Essai sur la condition néolibérale (2011) [Η κατασκευή του χρεωμένου ανθρώπου, Αλεξάνδρεια].