Πέρα από την αρχαία ελληνική δημοκρατία

Δοκίμια αρχαίας και νεότερης ιστοριογραφίας
Μετάφραση: Θέμης Μιχαήλ
ΑΝΑΛΥΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ISBN ΕΝΤΥΠΟ
960-221-182-2
Διαστάσεις
21Χ14
Τρέχουσα Έκδοση
1999
Σελίδες
495

Πέρα από την αρχαία ελληνική δημοκρατία

Δοκίμια αρχαίας και νεότερης ιστοριογραφίας
Μετάφραση: Θέμης Μιχαήλ

ΕΝΤΥΠΟ
ΑΡΧΙΚΗ
23.32€
25%
ΤΕΛΙΚΗ
17.49€
ΕΞΑΝΤΛΗΜΕΝΟ
* ΔΩΡΕΑΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ αγορές άνω των 50€ (εντός Ελλάδος)

Τα δοκίμια αυτού του τόμου έχουν κοινό σημείο αναφοράς την αρχαία ελληνική δημοκρατία, παρότι ασχολούνται με φαινόμενα και προσεγγίσεις που αναπτύσσονται σε αντιδιαστολή προς αυτήν. Αναδεικνύοντας την πολλαπλότητα και την ενότητα του ελληνικού κόσμου, αποτυπώνουν την πνευματική πορεία ενός μεγάλου μελετητή της αρχαιοελληνικής ιστορίας κι ενός από τους σημαντικότερους ιστοριογράφους και κριτικούς διανοούμενους του 20ού αιώνα.

 

Πέρα από την αρχαία ελληνική δημοκρατία: τίτλος που υποδηλώνει ταυτόχρονα τις διαφορετικές σκοπιές και τον κοινό προσανατολισμό αυτού του βιβλίου, το οποίο περιλαμβάνει μελέτες για τον ομηρικό και τον κρητομυκηναϊκό κόσμο, την αρχαιοελληνική οικονομία και κοινωνία, την ιστορία, τη μυθολογία και την κοινωνία των πλατωνικών διαλόγων, τη θέση της Ελλάδας στη φαντασία της αστικής και της επαναστατικής Γαλλίας ή στη σκέψη του Σατωμπριάν και του Ρενάν, τον δεσποτισμό και τον ασιατικό τρόπο παραγωγής... Η αθηναϊκή δημοκρατία, και ευρύτερα η αρχαία ελληνική πόλις, βρίσκεται στο επίκεντρο αυτών των στοχασμών, που εκκινούν όμως κάθε φορά «πέραν» αυτής.

Πέραν κοινωνικό: ο κεντρικός πυρήνας της πόλης αναδεικνύεται καθαρότερα σε αντιδιαστολή προς τις ομάδες που αποκλείει - τις γυναίκες, τους δούλους, τους ξένους. Πέραν χρονικό: η δημοκρατική πόλη καθρεφτίζεται αντιθετικά σε προγενέστερες και μεταγενέστερες, μυθολογικές ή ιστορικές, πολιτείες, από την Ατλαντίδα και την Τροία ώς τη Σπάρτη και τη Ρώμη. Πέραν διανοητικό: η ελληνική δημοκρατία έγινε αναπαράσταση, πρώτα στις κριτικές των συγχρόνων της κι έπειτα στις αντιλήψεις του χριστιανισμού, στις αξίες του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης και στις νεότερες ερμηνείες του «ελληνικού θαύματος» τον 19ο αιώνα. Τέλος, πέραν ιστοριογραφικό: η αρχαία πόλη είναι το αντικείμενο ιστορικών λόγων που τη βλέπουν από την απόσταση της εποχής τους και μέσα από το φίλτρο των συνομιλητών που επιλέγουν (εδώ του Φίνλεϋ και του Μομιλιάνο).

Στα δοκίμια αυτά, που αναδεικνύουν την πολλαπλότητα και μαζί την ενότητα του ελληνικού κόσμου, αποτυπώνεται η πνευματική πορεία ενός από τους σημαντικότερους ιστοριογράφους και κριτικούς διανοούμενους του καιρού μας.

Έγραψαν για το βιβλίο



Η βασική ιδέα του Βιντάλ-Νακέ είναι ότι θα πρέπει να τελειώνουμε πια με τους αναχρονισμούς της θεωρίας και της ιδεολογίας. Οι αναχρονισμοί αυτοί έχουν ίσως μια βαθύτερη σημασία: δείχνουν τον τρόπο με τον οποίο οι πολιτικές και επιστημονικές κοινότητες της μοντέρνας Ευρώπης δεξιώθηκαν τη διαφορά της «Ελλάδας», το θαύμα της μοναδικότητάς της.

ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ, Ελευθεροτυπία

1 από 4


Τα δοκίμια του Pierre Vidal-Naquet αποτυπώνουν την πορεία ενος από τους σημαντικότερους ιστοριογράφους και κριτικούς διανοούμενους του καιρού μας, καθώς μελετά τον ομηρικό και τον κρητικομυκηναϊκό κόσμο, την αρχαιοελληνική κοινωνία και την οικονομία, την ιστορία και την κοινωνία των πλατωνικών διαλόγων, τη θέση της Ελλάδας στη φαντασία της αστικής και επαναστατικής Γαλλίας, στη σκέψη του Σατομπριάν και του Ρενάν.

ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΚΟΤΖΙΑ, Η Καθημερινή

2 από 4


Γιατί εν τέλει αυτό είναι που μετράει στη ματιά του Βιντάλ-Νακέ: η Ελλάδα μάς αφορά στον βαθμό που οι αντιθέσεις της μπορούν να αναχθούν –έστω αναδεικνύοντας και τις ουσιαστικές τους διαφορές– σε σημερινά προβλήματα. Η «ελληνική πόλη», και η δημοκρατία της απαξιωμένη ως ιδανικό –δικαίως ως ένα ορισμένο σημείο– ανακτά την αξία της ως διαφορά, ως ετερότητα. Κι αυτό είναι το νόημα του «πέρα» («ailleurs, αλλού») στο πρωτότυπο του τίτλου.

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ, Το Βήμα

3 από 4


Το «θαύμα» μέσα από το οποίο η Δύση ήθελε να αναγνωρίζει τον εαυτό της, γίνεται αντικείμενο ανθρωπολογικής μελέτης [...] Ο ελληνισμός του δεν αμφισβητείται αλλά αναδεικνύεται με όλη του την πολυπλοκότητα και σε όλες του τις εκφάνσεις. Στις πραγματικές του διαστάσεις δηλαδή.

Ν.Ε. ΚΑΡΑΠΙΔΑΚΗΣ, Η Καθημερινή
4 από 4
ΒΙΝΤΑΛ-ΝΑΚΕ ΠΙΕΡ
Ο Pierre Vidal-Naquet γεννήθηκε στο Παρίσι το 1930 από σεφαραδίτες Εβραίους γονείς, που συνελήφθησαν από τους Γερμανούς και πέθαναν στο Άουσβιτς. Σπούδασε αρχαία και νεότερη ιστορία στο Παρίσι και τη Μασσαλία. Βοηθός καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Καν, τέθηκε σε διαθεσιμότητα κατά τη διάρκεια του πολέμου της Αλγερίας επειδή υπέγραψε το 1960 τη «Διακήρυξη των 121» υπέρ του αγώνα για την ανεξαρτησία της. Αργότερα δίδαξε στα πανεπιστήμια της Λιλ και της Λυόν, εργάστηκε ως ερευνητής στο CNRS και έγινε καθηγητής στην École Pratique des Hautes Études. Ειδικός στην ελληνική αρχαιότητα, ήταν από τους πρωτεργάτες της λεγόμενης «Σχολής του Παρισιού», που εμπνεόταν από τη δομική ανθρωπολογία. Ενδιαφερόταν επίσης, θεωρητικά και έμπρακτα, για τη σύγχρονη ιστορία, ειδικότερα της Αλγερίας και των Εβραίων, και υποστήριζε τις ειρηνευτικές προσπάθειες στη Μέση Ανατολή. Συνίδρυσε με τον Μισέλ Φουκώ και τον Ζαν-Μαρί Ντομενά την Ομάδα πληροφόρησης για τις φυλακές (GIP), ένα από τα πρώτα γαλλικά νέα κοινωνικά κινήματα. Πέθανε το 2006. Έργα του είναι: L’Affaire Audin, 1957-1978 (1962/1989), Clisthène l’Athénien (με τον Pierre Lévêque, 1964), Le Bordereau d'ensemencement dans l’Égypte ptolémaïque (1967), Économies et Sociétés en Grèce ancienne. Périodes archaïque et classique (με τον Michel Austin, 1972), La torture dans la République: essai d’histoire et de politique contemporaine, 1954-1962 (1972/1998), Mythe et tragédie en Grèce ancienne (με τον Jean-Pierre Vernant, 1972), Les Assassins de la mémoire (1987), Travail et esclavage en Grèce ancienne (με τον Jean-Pierre Vernant, 1988), Face à la raison d’État. Un historien dans la guerre d’Algérie (1989), La Grèce ancienne (με τον Jean-Pierre Vernant), I: Du mythe à la raison (1990), II: L’espace et le temps (1991), III: Rites de passage et transgression (1992), Le Trait empoisonné (με τον Jean Moulin, 1993), Œdipe et ses mythes (με τον Jean-Pierre Vernant, 1994), Le Chasseur noir. Formes de pensées et formes de société dans le monde grec (1981), La Démocratie grecque vue d’ailleurs (1990), Mémoires, I: La brisure et l’attente, 1930-1955, II: Le trouble et la lumière, 1955-1998 (1998), Les Grecs, les historiens et la démocratie (2000), Les Crimes de l'armée française Algérie 1954-1962 (2001), Le Miroir brisé: tragédie athénienne et politique (επανέκδοση 2002), Le Monde d’Homère (2000), Fragments sur l’art antique (2002), L’Atlantide. Petite histoire d’un mythe platonicien (2005).