Την είδε να βαθαίνει μέσα στο νερό, ενώ ελευθερωνόταν από τα ρούχα της. Αψηφώντας τα κύματα που αγρίευαν, έπεσε στη θάλασσα. Έφτασε κοντά της και την άρπαξε από τη γυμνή της μέση.
«Δε θα σ’ αφήσω να χαθείς», είπε, «τώρα που ξέρω την αλήθεια».
«Φύγε να σωθείς!» του φώναξε. «Θα πνιγούμε!»
Μα εκείνος σφίχτηκε δυνατότερα πάνω της, ίσως γιατί ο θάνατος και η ζωή είναι άρρηκτα δεμένα σαν δύο ερωτευμένα κορμιά.
Σ’ ένα παραθαλάσσιο χωριό της Κρήτης, η μικρή Σεβαστιανή γίνεται μάρτυρας ενός άγριου φονικού. Πάνω απ’ το σώμα της ετοιμοθάνατης Ελένης, την ξορκίζουν να μην αποκαλύψει ποτέ την αλήθεια για όσα είδε.
Τα χρόνια περνούν και η Σεβαστιανή μεταμορφώνεται σε μια μοναχική και παθιασμένη γυναίκα. Το μυστικό του παράνομου δεσμού της Ελένης και του Μιχάλη εξακολουθεί να την καταδιώκει και η θάλασσα, μόνη της παρηγοριά, είναι αυτή που απαλύνει με τα κύματά της τις αφόρητες αναμνήσεις. Ο Έκτορας, γιος της Ελένης, απαιτεί απ’ αυτήν, κάθε χρόνο, μια απάντηση και ο Νικηφόρος, γιος του Μιχάλη, την αγαπά παράφορα και παλεύει με την άρνησή της. Στοιχειωμένη σ’ ένα γάμο χωρίς έρωτα με τον Αρτέμη δεν μπορεί να ξεχάσει.
Και είναι οι αλλόκοτες κρίσεις της, που προμηνύουν κάθε φορά το θάνατο κοντινών της προσώπων, καθώς και η τραγική κατάληξη αυτού του γάμου που τη σπρώχνουν να λυτρωθεί επιτέλους από τα φαντάσματά της και να ζητήσει την κάθαρση.
