Η σειρήνα

και άλλα διηγήματα
Μετάφραση: Μαρία Σπυριδοπούλου
Εισαγωγή: Μαρία Σπυριδοπούλου
ΑΝΑΛΥΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ISBN ΕΝΤΥΠΟ
960-221-041-9
Διαστάσεις
21Χ14
Τρέχουσα Έκδοση
1993
Σελίδες
237

Η σειρήνα

και άλλα διηγήματα
Μετάφραση: Μαρία Σπυριδοπούλου
Εισαγωγή: Μαρία Σπυριδοπούλου

ΕΝΤΥΠΟ
ΤΕΛΙΚΗ
14.84€
ΕΞΑΝΤΛΗΜΕΝΟ
* ΔΩΡΕΑΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ αγορές άνω των 50€ (εντός Ελλάδος)

Τα μικρά αυτά κείμενα του Λαμπεντούζα έχουν περάσει σχεδόν απαρατήρητα από τους κριτικούς. Εντούτοις, όχι μόνο δεν είναι κατώτερης αξίας από τον Γατόπαρδο, αλλά αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του κατά τα άλλα ισχνού αφηγηματικού έργου του, που θα ήταν σίγουρα πιο πλούσιο και πολύμορφο αν δεν είχε διακοπεί απότομα από το θάνατο.

 

Την άνοιξη του 1957, ο πρίγκηπας Lampedusa διανύει τους τελευταίους μήνες της ζωής του αναζητώντας εκδότη για τον Γατόπαρδο που πολύ σύντομα, ήδη όμως μετά το θάνατό του, έμελλε να τον καταξιώσει ως μία από τις σημαντικότερες μορφές της ιταλικής λογοτεχνίας του αιώνα μας. Έτσι έφθασε στο τέρμα της η γόνιμη τελευταία διετία της ζωής του, στη διάρκεια της οποίας ο εμβριθής μελετητής μεταμορφώθηκε σε πολυγράφο συγγραφέα. Την περίοδο εκείνη γράφτηκαν και τα τέσσερα διηγήματα που συνιστούν αυτή τη συλλογή. Όπως και το μυθιστόρημα, διακρίνονται για τη λεπτότητα του ύφους τους, τη διεισδυτική ειρωνεία, την επιμονή στη λεπτομέρεια και τη βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης ψυχής, με αποκορύφωμα τη Σειρήνα, ένα παιχνίδι ανάμεσα στο μύθο και την πραγματικότητα, τη φαντασία και την ανάμνηση, το σαρκασμό και τον ερωτισμό.

Έγραψαν για το βιβλίο



Το έργο του Λαμπεντούζα είναι έργο ενός μεγάλου σνομπ με την πιο υψηλή έννοια της λέξης, ενός ανθρώπου που από τη ζωή είχε καταλάβει τα πάντα, ενός ποιητή-αφηγητή προικισμένου με μια αδυσώπητη διορατικότητα και μ’ ένα υπαρξιακό αίσθημα που ήταν ταυτόχρονα στωικό και απεριόριστα φιλάνθρωπο.

EUGENIO MONTALE
1 από 1
ΛΑΜΠΕΝΤΟΥΖΑ ΤΖΟΥΖΕΠΠΕ TOMAZI NTI
Ο Giuseppe Tomasi di Lampedusa και δούκας της Palma, γεννήθηκε το 1896 στο Παλέρμο της Σικελίας και ανατράφηκε στους κόλπους μιας αριστοκρατικής οικογένειας με παράδοση στην καλλιέργεια των γραμμάτων και των τεχνών. Ο ίδιος αφιέρωσε τη ζωή του στη μελέτη της γαλλικής και αγγλικής λογοτεχνίας, μοιράζοντας το χρόνο του ανάμεσα στη γενέτειρά του, την οποία αντιμετώπιζε άλλοτε με περιφρόνηση κι άλλοτε με βαθιά αγάπη, και σε μακρόχρονα ταξίδια. Με δική του επιλογή, στάθηκε πάντα μακριά από τους ιταλικούς λογοτεχνικούς και φιλολογικούς κύκλους. Τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του υπήρξαν και τα πιο γόνιμα: γράφει τον περίφημο Γατόπαρδο, δύο δοκίμια πάνω στη γαλλική λογοτεχνία –ένα με θέμα τον Στεντάλ κι ένα σχετικό με τα γαλλικά γράμματα του 15ου αιώνα–, καθώς και τα τέσσερα αυτοτελή κείμενα. Πέθανε στη Ρώμη το 1957, πριν προλάβει να δει τον Γατόπαρδο τυπωμένο και χωρίς να υποψιάζεται τη θέση που θα έπαιρνε το μυθιστόρημα αυτό στα ιταλικά γράμματα, αλλά και στην κινηματογραφική τέχνη, χάρη στη μνημειώδη μεταφορά του στην οθόνη από τον Λουκίνο Βισκόντι. Έργα του είναι: Il Gattopardo (1958), Racconti (1961), Lezioni su Stendhal (1977), Invito alle Lettere francesi del Cinquecento (1979), Il mito, la gloria (1989), Letteratura inglese, 2 τόμοι, (1990-1991), Viaggio in Europa. Epistolario 1925-1930 (2006).