Μετά την «κόλαση των δύο πολέμων» που σημάδεψαν το πρώτο μισό του 20ού αιώνα –όπως το περιέγραψε ο Ίαν Κέρσοου στο προηγούμενο βιβλίο του– τα χρόνια από το 1950 έως το 2017 έφεραν ειρήνη και σχετική ευημερία στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης. Καθώς τεράστιες οικονομικές αλλαγές μεταμόρφωναν την ήπειρο, το καταστροφικό παρελθόν άρχισε να υποχωρεί, μολονότι η μακρά σκιά του δεν έπαψε να διαμορφώνει τις νοοτροπίες.

Τώρα η Ευρώπη ήταν μια διαιρεμένη ήπειρος, κάτω από την πυρηνική απειλή. Και οι Ευρωπαίοι γνώρισαν μια περίοδο όχι ευθύγραμμης εξέλιξης αλλά αλλεπάλληλων κλυδωνισμών, με την έννοια ότι βρέθηκαν συχνά στη δίνη γεγονότων που προμήνυαν την καταστροφή, αλλά και ότι δεν ήταν πια υπεύθυνοι για το πεπρωμένο τους, παρά έρμαια στο παιχνίδι του Ψυχρού Πολέμου που όριζαν οι ΗΠΑ και η ΕΣΣΔ. Σ’ αυτή την ανώμαλη πορεία από τη μια εποχή ανασφάλειας στην άλλη, δεν έλειψαν οι ιστορικές υπερβάσεις, όπως η διάλυση του σοβιετικού συνασπισμού ή η επανένωση της Γερμανίας, αλλά και οι νέες σωρευτικές κρίσεις που επέφερε μετά το 2008 η επιταχυνόμενη παγκοσμιοποίηση.