Τα σύνορα του μίσους
Τα σύνορα του μίσους
Οι πρώτοι Σλάβοι που είδα, ήταν οι συνοριακοί φρουροί. Μου φάνηκαν εξαρχής απειλητικοί με τις μπλε-γκρίζες στολές τους, το πηλίκιο με το κόκκινο αστέρι, τις πιστόλες και τα γκλομπ στη ζώνη. Τα πρόσωπά τους ήταν σκληρά και σκαμμένα. Η μάνα μου έδειχνε φανερά το φόβο της.
Ο συγγραφέας Μπρούνο Λέντνατζ συνοδεύει τη σορό του πατέρα του, που είχε ζητήσει να τον θάψουν στο Φιούμε, τη γενέτειρά του – κάποτε ιταλική, ύστερα γιουγκοσλαβική και σήμερα, μετά την τελευταία σύρραξη, κροατική. Λίγους μήνες πριν, έχει υπογραφεί στο Nτέιτον των ΗΠΑ, η συμφωνία ειρήνης που, μετά από τέσσερα χρόνια πόλεμο, μοιράζει τα εδάφη ανάμεσα σε Κροάτες, Σέρβους, Βόσνιους και Σερβοβόσνιους. Παρ’ όλα αυτά, στα σύνορα, το μίσος που εμφύσησε ο πόλεμος είναι ακόμα ζωντανό. Ο Μπρούνο το καταλαβαίνει όταν, περιμένοντας ν’ αδειάσει μια θέση στο νεκροταφείο για τον πατέρα του, αποφασίζει να συνοδεύσει έναν συγγενή στη Λίκα της Κροατίας. Από εκείνη τη στιγμή αρχίζει η τραγική του οδύσσεια.