Δεν ζούμε το τέλος της ποίησης, όπως υποστηρίζουν μερικοί, αλλά το τέλος μιας ποιητικής παράδοσης που άρχισε με τους μεγάλους ρομαντικούς, γνώρισε το απόγειό της με τους συμβολιστές και έφθασε στη δύση της με τις αβάν-γκαρντ του αιώνα μας. Μια νέα τέχνη θα ανατείλει τώρα, λέει ο Πας, μια άλλη φωνή.

Το βιβλίο εξετάζει θέματα όπως το τέλος της παράδοσης της ρήξης στη νεωτερική ποίηση, τις σχέσεις ανάμεσα στην ποίηση και την επανάσταση, τη λειτουργία της ποίησης στη σύγχρονη κοινωνία και «καταλήγει σε ένα ερώτημα και μία απόπειρα απάντησης: ποια θα είναι η θέση της ποίησης στις μέρες που έρχονται; Περισσότερο από περιγραφή και λιγότερο από προφητεία, η απάντησή μου είναι μια ομολογία πίστης. Οι σελίδες αυτές δεν αποτελούν παρά μία παραλλαγή, ακόμη μία, της Υπεράσπισης της Ποίησης που ακούραστα εδώ και δύο αιώνες γράφουν οι ποιητές».