Ο Octavio Paz γεννήθηκε το 1914 στην πόλη του Μεξικού και σπούδασε στο πανεπιστήμιο της γενέτειράς του. Δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο με ποιήματα στην Ισπανία, το 1937 και στη συνέχεια εκδόθηκαν πολλά ποιητικά έργα. Ακολούθησε καριέρα διπλωμάτη, μετά το 1945, και στο διάστημα 1962-1968 χρημάτισε πρεσβευτής του Μεξικού στις Ινδίες. Το 1968, ωστόσο, παραιτήθηκε του αξιώματός του διαμαρτυρόμενος για την αιματηρή καταστολή των φοιτητικών διαδηλώσεων στο Tlatelolco του Μεξικού, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, και κατέφυγε για ένα διάστημα στη Γαλλία. Στη διάρκεια της δεκαετίας του ’70 δίδαξε στο Καίμπριτζ και για μια περίοδο στο Χάρβαρντ. Έγραψε, παράλληλα με την ποίηση, πολλά δοκίμια με αφορμή τα προσφιλή του θέματα, που ήταν η διασταύρωση των διαφόρων τάσεων στη σύγχρονη ποίηση, οι ανατολικές φιλοσοφίες και οι αρχαίοι πολιτισμοί της Αμερικής. Θεωρείται ένας απ' τους πιο σημαντικούς ποιητές και θεωρητικούς της λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας. Το 1990 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας. Πέθανε το 1998. Έργα του είναι: Luna silvestre (1933), ¡No pasarán! (1936), Raíz del hombre (1937), Bajo tu clara sombra y otros poemas sobre España (1937), Entre la piedra y la flor (1941), A la orilla del mundo y Primer día, Bajo tu clara sombra, Raíz del hombre, Noche de resurrecciones (1942), Libertad bajo palabra (1949), El laberinto de la soledad (1950), ¿Águila o sol? (1951), Semillas para un himno (1954), La hija de Rappaccini (1956), El arco y la lira (1956), Las peras del olmo (1957), Piedra de sol (1957), La estación violenta (1958), Libertad bajo palabra. Obra poética, 1935-1957 (1960), Salamandra (1962), Viento entero (1965), Cuadrivio (1965), Los signos en rotación (1965), Puertas al campo (1966), Blanco, escrito en tres columnas; permite diferentes lecturas (1967), Corriente alterna (1967), Claude Levi-Strauss o El nuevo festín de Esopo (1967), Discos visuales, con Vicente Rojo (1968), Marcel Duchamp o El castillo de la pureza (1968), Ladera este, 1962-1968 (1969), Conjunciones y disyunciones (1969), Posdata (1970), Topoemas (1971), Vuelta (1971), Renga (μαζί με τους Jacques Roubaud, Edoardo Sanguineti και Charles Tomlinson, 1972), El signo y el garabato (1973), El mono gramático (1974), Los hijos del limo (1974), La búsqueda del comienzo. Escritos sobre el surrealismo (1974), Pasado en claro (1975), Xavier Villaurrutia en persona y obra (1978), Air Born/Hijos del aire (μαζί με τον Charles Tomlinson, 1979), Poemas, 1935-1975 (1979), El ogro filantrópico (1979), In-mediaciones (1979), Sor Juana Inés de la Cruz o las trampas de la fe (1982), Tiempo nublado (1983), Sombras de obras (1983), Hombres en su siglo y otros ensayos (1984), Pasión crítica (1985), Árbol adentro (1987), Primeras letras, 1931-1943 (1988), Figuras y figuraciones (μαζί με την Marie José Paz, 1990), Obra poética, 1935-1988 (1990), Pequeña crónica de grandes días (1990), La otra voz. Poesía y fin de siglo (1990), Convergencias (1991), Al paso (1992), Un más allá erótico: Sade (1993), La llama doble (1993), Itinerario (1993), Vislumbres de la India (1995).