— Κι εσύ ζεις μόνη;
— Εε... όχι, έχω δύο κόρες, ένα σκύλο και τρεις γάτες.
— Εννοώ με κάποιον άντρα.
— Εε... όχι, λέμε
Το χέρι του ακουμπάει πάνω στο δικό μου. Το γόνατό του κολλάει στο δικό μου.

Πώς συμφιλιώνει κανείς οικογενειακή ζωή, δουλειά, φίλους, στρες, μελαγχολίες και μικροχαρές, πώς επιβιώνει ανάμεσα σε δυο πολύ ευφάνταστες θυγατέρες, ένα νευρωτικό σκυλί, μια μπείμπι-σίτερ με πνευματιστικές ανησυχίες και μια τυραννική προϊσταμένη;

Η συγγραφέας στήνει με γρήγορες πινελιές το πορτρέτο μιας σύγχρονης γυναίκας (είναι άραγε η ίδια;) που διαλέγει το χιούμορ, την ποίηση και την ειρωνία των πραγμάτων για να πολεμήσει την αγωνία που νιώθει κάτω από το βάρος των μοναχικών ευθυνών της. Μας δίνει έτσι πάνω από εξήντα μικρά κεφάλαια, που αντιστοιχούν σε γλυκόπικρες φέτες ζωής, στιγμές καθημερινής τρέλας, αστείες, τρυφερές και συγκινητικές αναμνήσεις, που σίγουρα έχουν πολλά να πουν σε κάποιους άντρες και σε πολύ περισσότερες γυναίκες.