Για πολλούς, πρώτος σταθμός ήταν η Χίος. Τι βρήκαν όταν έφτασαν εκεί; Τι ένιωσαν; Πώς τους αντιμετώπισαν οι Χιώτες, βλέποντας το νησί τους ν’ αλλάζει όψη από μέρα σε μέρα;

Επίκεντρο του βιβλίου είναι το 2015, τότε που ο ντόπιοι, με νωπές ακόμα τις θύμησες των παππούδων τους από την προσφυγιά του ’22, έτρεξαν με πρωτοφανή αυταπάρνηση να συμπαρασταθούν στους καραβοτσακισμένους ξένους. Μαρτυρίες πριν και μετά από αυτή τη χρονιά-ορόσημο. Ιστορίες αλληλεγγύης που, με την πάροδο του χρόνου και με την αλλαγή των διεθνών συνθηκών, μετατρέπονται κάποιες φορές σε εκδηλώσεις απόρριψης.

Αυτό που αναδύεται είναι η ανθρώπινη διάσταση ενός σύνθετου μωσαϊκού από φωτογραφίες, ημερολόγια, σκίτσα, ρεπορτάζ, επιστημονικά άρθρα· κυρίως όμως από τις αφηγήσεις των ίδιων των πρωταγωνιστών, είτε αυτοί λέγονται πρόσφυγες-μετανάστες, είτε ντόπιοι, είτε ξένοι εθελοντές.

Μια γνωριμία με την Ιστορία, με τον Άλλον, με τον Εαυτό μας – μια γνωριμία με πολλά αναπάντητα ερωτήματα.