Ο δρόμος πηγαίνει, μόνο πηγαίνει.
Είχα ένα σακίδιο στην πλάτη.
Ήμουν ο μοναδικός άνθρωπος με το σακίδιο στην πλάτη.
Κουβαλούσα μόνο τα βασικά.
Πήγαινα μόνος. [Είχαμε πει πως θα πηγαίναμε μαζί, δεν έγινε έτσι.]
Πήγαινα, πήγαινα για να κουραστώ.
Ήταν ένα φως εκεί πέρα.
Ταυτόχρονα ανοικτό και σβηστό.
Ήταν ένας δρόμος στο μάταιο.
Τέλειωνε με μια κραυγή.
Και ένα ρυθμό.
Κάποιοι θα πούνε πως ακούγεται σαν προσευχή
για έναν χαμένο αριθμό.
Δεν ήταν πρόθεσή μου αυτό.
Είδα ένα φως εκεί πέρα.
Όχι πολύ σκοτεινό, όχι πολύ φωτεινό.
Πήγαινα, πήγαινα.
Είχαμε πει πως θα πηγαίναμε μαζί. [Δεν έγινε έτσι καθόλου.]
Πηγαίνω μόνος.
Ήμουν ο άνθρωπος με το σακίδιο.
Ο μοναδικός και ο πρώτος. [Ένας από τους πολλούς.]
Κουβαλούσα μόνο τα βασικά.
Ακούγεται σαν προσευχή.
Δεν ήταν η πρόθεσή μου αυτή.

[απόσπασμα από το ομότιτλο ποίημα]