Η Κάρεν Μπάρκεϋ εξετάζει την κοινωνική οργάνωση και τους μηχανισμούς κυριαρχίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε καίριες στιγμές της ιστορίας της: ανάδυση, θεσμοποίηση, αναδιαμόρφωση και μετάβαση προς το έθνος-κράτος. Δείχνει πώς η αυτοκρατορία διαχειρίστηκε αυτές τις στιγμές για να προσαρμοστεί και να αποτρέψει κρίσεις και ποιες εξελίξεις την οδήγησαν σε θεαματικούς μετασχηματισμούς. Και υποστηρίζει πως η αντοχή της στο χρόνο οφειλόταν στις ευέλικτες τεχνικές με τις οποίες οι Οθωμανοί εξασφάλιζαν τη νομιμοποίησή τους, στη συνεργασία των διαφόρων ελίτ τους στο κέντρο και τις επαρχίες και στον έλεγχο που ασκούσαν στους οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους.

Η ανάλυση της Μπάρκεϋ ρίχνει φως σε θέματα όπως η αυτοκρατορική διακυβέρνηση, η θεσμική συνέχεια και αλλαγή, η αυτοκρατορική ποικιλομορφία και πολυπολιτισμικότητα, οι πολυσχιδείς μορφές εσωτερικής διαφωνίας και τα ποικίλα δίκτυα διαπραγματεύσεων μεταξύ κράτους και κοινωνίας που συνέθεταν αυτό που αποκαλεί μια «αυτοκρατορία υπό διαπραγμάτευση».