Τα αδέρφια
Τα αδέρφια
Πόσο της έλειπε το κορμί του μισολιπόθυμου μορφονιού ξαπλωμένο στην αιώρα! Ο ντελικάτος ιδρώτας από τα ποτά και τα κοκτέιλ, αλλά και ο παχύρρευστος ιδρώτας με τη βαριά και όξινη μυρωδιά σκληρού ποτού, εκείνη τη βαρβατίλα που θύμιζε τομάρι ιαγουάρου. Τα χέρια της να του σφουγγίζουν το μέτωπο, το λαιμό, το τριχωτό στήθος. Εκείνος, σχεδόν γυμνός, χυμένος στην κόκκινη αιώρα…
Βραβείο Jabuti 2001
Για έναν ταξιδιώτη που κοιτάζει από το παράθυρο του αεροπλάνου τη νύχτα, είναι σαν ένα ποτάμι από ιστορίες να χύνεται μέσα σε μια αόρατη πόλη.
Τα αδέρφια είναι πρώτα απ’ όλα ένα οικογενειακό δράμα, που εκτυλίσσεται σ’ ένα πλούσιο αλλά διαλυόμενο σπίτι και χτίζεται γύρω από τις ταυτότητες και τις διαφοροποιήσεις των μελών του: λιβανέζων μεταναστών πρώτης και δεύτερης γενιάς στο Μανάους της Βραζιλίας. Όμως η αφήγηση απλώνεται σ’ όλη την έκταση αυτού του παρακμασμένου εμπορικού λιμανιού στις όχθες του Ρίο Νέγκρο, καθώς η πόλη και το ποτάμι, συμβολικές μεταφορές των ερειπίων και του περάσματος του χρόνου, συνοδεύουν τα πρόσωπα στη δραματική τους πορεία.
Η πλοκή επικεντρώνεται στην ιστορία δύο δίδυμων αδελφών, του Γιακούμπ και του Ομάρ, και στις σχέσεις τους με τη μητέρα, τον πατέρα και την αδελφή τους. Στο ίδιο σπίτι μένει η υπηρέτρια της οικογένειας μαζί με το γιο της, τον Ναέλ, που αποκαλύπτεται τελικά ως ο αφηγητής της ιστορίας. Τούτος προσπαθεί να συναρμολογήσει τα σπαράγματα του παρελθόντος πότε σαν αυτόπτης μάρτυρας και πότε σαν ένας άνθρωπος που άκουσε βουβός και φύλαξε μέσα του τις ιστορίες των άλλων. Κάθεται στη γωνιά του και παρακολουθεί τους πρωταγωνιστές να αφήνονται στα άμετρα πάθη τους, στην αιμομιξία, τον ανταγωνισμό και την εκδίκηση.
Αυτές τις συγκρούσεις, που τρέφονται από το πλέγμα των απαγορεύσεων στο εσωτερικό της οικογένειας, ο Ναέλ μοιάζει έτοιμος να τις αντιμετωπίσει μόνο τριάντα χρόνια αργότερα, όταν οι περισσότεροι έχουν πλέον πεθάνει. Η αφήγησή του όμως υπονομεύεται από την αμφιβολία καθώς, μέσα από ένα παιχνίδι επινοημένων αναμνήσεων, προσπαθεί να μετατρέψει την μνήμη σε σημείο σύγκλισης του παρελθόντος. Στέκεται στην αδράνεια του Χαλίμ, του πατέρα που περιμένει πάντα κάποια καταλληλότερη στιγμή για να αντιμετωπίσει τα οικογενειακά προβλήματα· στην υπέρμετρη αφοσίωση της γυναίκας του, της Ζάνας, προς τον αγαπημένο της Ομάρ· στον ψυχολογικό τραυματισμό του Γιακούμπ, που στη διάρκεια της εφηβείας εξαναγκάστηκε να αποχωριστεί την οικογένειά του· στην ερωτική σχέση ανάμεσα στη Ράνια και τους δύο αδελφούς της. Μέσα από τις περιστροφές και τα απομεινάρια αυτών των ιστοριών, διαφαίνεται και το κρίσιμο ερώτημα που βασανίζει τον ίδιο: ποιος από τους δύο αδελφούς είναι άραγε ο πατέρας του;