Το βιβλίο αυτό ερευνά ζητήματα όπως η σύνθετη διαπλοκή εξουσίας και απόλαυσης στις έμφυλες και σεξουαλικές σχέσεις, η κοινωνική διάπλαση του ανθρώπινου σώματος, οι διφορούμενες σημασίες της κοινωνικής εμπειρίας, και όλα αυτά μελετημένα μέσα στα πλαίσια μιας συναρπαστικής δραστηριότητας: του ελληνικού χορού.
Ως πεδία αναμετρήσεων για κοινωνική θέση και γόητρο, τα χορευτικά δρώμενα στην Eλλάδα αποτελούν πολιτισμικά σημαντικές, αν και εθνογραφικά παραμελημένες, εορταστικές δραστηριότητες. Tο ανθρώπινο σώμα παρουσιάζεται στην εξαιρετικά δομημένη όσο και δυναμική κοινωνική αρένα του χορού, όχι απλώς ως σύμβολο προς ερμηνεία, αλλά και ως εστία της εμπειρίας και φορέας της πρακτικής.
Tο βιβλίο αυτό, προϊόν μακρόχρονης επιτόπιας ανθρωπολογικής έρευνας σε μια κωμόπολη της βόρειας Eλλάδας, εξετάζει τρία διαφορετικά πλαίσια χορού: τον παραδοσιακό γάμο, τις «ευρωπαϊκές» χοροεσπερίδες των τοπικών συλλόγων και την πιο ιδιωτική μορφή του «πάρτυ». Περιγράφει τις πολλαπλές ιδεολογίες του εαυτού, του φύλου και της κοινότητας, τις οποίες οι κάτοικοι της πόλης ενσωματώνουν και διερευνούν καθώς χορεύουν. Παράλληλα αναλύει τις πρακτικές του φαγητού, του ποτού, της ομιλίας και του δωρισμού και τον προφορικό λόγο μέσα από τον οποίο οι συμμετέχοντες αποδίδουν νόημα στις πράξεις τους. Έτσι αναδεικνύει τα σημεία τριβής και τις στιγμές της αναμέτρησης και δείχνει τους τρόπους με τους οποίους οι κοινωνικές περιστάσεις του χορού θέτουν διαφορετικά προβλήματα στους άντρες και τις γυναίκες, προσφέροντας το έδαφος για μια αληθινή πολιτική του σώματος.
Το βιβλίο τιμήθηκε το 1990 με το Esther Kinsley Award και το 1991 με το Chicago Folklore Prize «για το υψηλό επίπεδο της επιτόπιας ανθρωπολογικής έρευνας και μεθοδολογίας, για την πλούσια πραγματολογική θεμελίωση και για τη δημιουργική ενασχόληση με συναφή θεωρητικά ζητήματα».
Η Πολιτική του σώματος αποτελεί σημαντική συμβολή στην αναπτυσσόμενη συζήτηση για το φύλο, την «ενσωμάτωση» και την εξουσία στις ανθρωπολογικές σπουδές της Ελλάδας. Η μελέτη αυτή προσφέρει μια πολύτιμη γέφυρα ανάμεσα σε προηγούμενες εθνογραφικές εργασίες για τις Ελληνίδες που ζουν στον αγροτικό χώρο και τους ραγδαία μεταβαλλόμενους αστικούς χώρους όπου ζει η μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων.
EUGENIA GEORGES, Journal of Modern Greek Studies
Μια έξοχη ανάλυση της κοινωνικής κατασκευής των αντιλήψεων για τον εαυτό, το φύλο και την κοινότητα σε μια κωμόπολη της βόρειας Ελλάδας.
LORING DANFORTH
Πρόκειται για ένα επιχείρημα μείζονος σημασίας [...] λίγα έργα ρίχνουν τόσο φως στην αμοιβαία συγκρότηση του αρσενικού και του θηλυκού. Ακόμη, η επικέντρωση της Cowan στις «ενσωματώσεις» –στο σώμα ως τόπο της σύστασης του κόσμου– είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη...
RUTH BEHAR, Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν
Ο χορός στην Ελλάδα, ως αντικείμενο επιστημονικού ενδιαφέροντος, έχει μελετηθεί σχεδόν αποκλειστικά από τη σκοπιά της λαογραφίας, μιας επιστήμης βασισμένης στο ρομαντικό εθνικισμό [...] Ωστόσο, ο συνδυασμός του χορού με εθνικά θέματα δεν επιτρέπει τη θεώρησή του ως τόπου όπου εκτυλίσσονται ταπεινότερες αλλά πλουσιότερες και πολυπλοκότερες μορφές πολιτικής δράσης – σχέσεις εξουσίας ανάμεσα στα φύλα, πολιτικές και κοινωνικές διακρίσεις, κοινωνική κατασκευή ταυτοτήτων. Επίσης, διαφεύγει ένα μεγάλο μέρος της πρακτικής γνώσης των ατόμων και της εμπειρίας τους σχετικά με το χορό. Αντί να θεωρήσω τους χορευτές βουβά σώματα που ενσωματώνουν παθητικά αχρονικούς κληρονομημένους «τύπους» χορών, τους προσεγγίζω σαν δρώντα υποκείμενα που, ενώ έχουν διαμορφωθεί από αυτές τις συλλογικές μορφές έκφρασης, διαπραγματεύονται συγχρόνως νέα νοήματα γι’ αυτές. Παραδόξως, η εντατική επικέντρωση στο χορό οδηγεί σε μιαν ευρύτερη διαπίστωση: ο χορός μάς εισάγει στην κοινωνία.
JANE COWAN (από τον Πρόλογο του βιβλίου)
