Ως πεδία αναμετρήσεων για κοινωνική θέση και γόητρο, τα χορευτικά δρώμενα στην Eλλάδα αποτελούν πολιτισμικά σημαντικές, αν και εθνογραφικά παραμελημένες, εορταστικές δραστηριότητες. Tο ανθρώπινο σώμα παρουσιάζεται στην εξαιρετικά δομημένη όσο και δυναμική κοινωνική αρένα του χορού, όχι απλώς ως σύμβολο προς ερμηνεία, αλλά και ως εστία της εμπειρίας και φορέας της πρακτικής.

Tο βιβλίο αυτό, προϊόν μακρόχρονης επιτόπιας ανθρωπολογικής έρευνας σε μια κωμόπολη της βόρειας Eλλάδας, εξετάζει τρία διαφορετικά πλαίσια χορού: τον παραδοσιακό γάμο, τις «ευρωπαϊκές» χοροεσπερίδες των τοπικών συλλόγων και την πιο ιδιωτική μορφή του «πάρτυ». Περιγράφει τις πολλαπλές ιδεολογίες του εαυτού, του φύλου και της κοινότητας, τις οποίες οι κάτοικοι της πόλης ενσωματώνουν και διερευνούν καθώς χορεύουν. Παράλληλα αναλύει τις πρακτικές του φαγητού, του ποτού, της ομιλίας και του δωρισμού και τον προφορικό λόγο μέσα από τον οποίο οι συμμετέχοντες αποδίδουν νόημα στις πράξεις τους. Έτσι αναδεικνύει τα σημεία τριβής και τις στιγμές της αναμέτρησης και δείχνει τους τρόπους με τους οποίους οι κοινωνικές περιστάσεις του χορού θέτουν διαφορετικά προβλήματα στους άντρες και τις γυναίκες, προσφέροντας το έδαφος για μια αληθινή πολιτική του σώματος.

Το βιβλίο τιμήθηκε το 1990 με το Esther Kinsley Award και το 1991 με το Chicago Folklore Prize «για το υψηλό επίπεδο της επιτόπιας ανθρωπολογικής έρευνας και μεθοδολογίας, για την πλούσια πραγματολογική θεμελίωση και για τη δημιουργική ενασχόληση με συναφή θεωρητικά ζητήματα».