Η επιστολή της τράβηξε την προσοχή μου αμέσως. «… Εκνευρίζομαι, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο…», μου έγραφε με παράπονο. «Oι φίλες μου κάνουν με το κορμί τους ό,τι θέλουν. Χάνουν πόντους και λεπταίνουν. Φορούν μπλούζες με κάθετες ρίγες και ψηλώνουν. Βάφουν λίγο τα βλέφαρά τους και μεταμορφώνονται σε βαμπ. Τόσο εύκολα. Τόσο απλά. Από τη μια στιγμή στην άλλη. Σκέφτομαι καμιά φορά ότι η ντουλάπα τους είναι γεμάτη γυναικεία κορμιά και διαλέγουν όποιο τους ταιριάζει καλύτερα, ανάλογα με την εποχή, με τη διάθεσή τους και με το γκόμενο που θέλουν να τρελάνουν.
Κατακλυζόμαστε από ειδήσεις, σχόλια, ρεπορτάζ για τη ζωή και τις απολαύσεις των πλούσιων και διάσημων. Τα λεγόμενα «κουτσομπολίστικα» περιοδικά βρίσκονται σε άνθηση. Τα λάιφ-στάιλ έντυπα εξυμνούν τη χλιδή και τις περίτεχνες ηδονές. Oι σαπουνόπερες υπαγορεύουν νέες συνήθειες… Τότε ο καθένας μας, σχεδόν υπνωτισμένος, προσπαθεί το ακατόρθωτο. Επιχειρεί να κάνει μερικά βήματα στην πασαρέλα της δόξας. Λαχταρά για ασυγκράτητο χειροκρότημα. Ιδρώνει για ν’ αποκτήσει το σώμα ενός τοπ-μόντελ. Oνειρεύεται να γίνει εξώφυλλο σε τηλεπεριοδικό. Κι αν δεν τα καταφέρει, αφήνει την οργή του να ξεσπάσει. Σ’ αυτό το σόου ξέρει τουλάχιστον ότι κανένας άλλος δεν θα του αρπάξει τον πρώτο ρόλο.
