Ίσως τώρα να θελήσει να συλλάβει τη διάρκεια του χρόνου που πέρασε στη Μάχινα και τη σειρά με την οποία συνέβησαν τα γεγονότα, για να ανακαλύψει ότι ο ακριβής χρόνος των ημερολογίων δεν συμπίπτει με το χρόνο της μνήμης του, ότι πέρασαν δυο μήνες και τριάντα χρόνια και κάμποσες ολάκερες ζωές δίχως εκείνος να κατορθώσει να τους αποδώσει χρονική ή αιτιακή σχέση. Κι ούτε μπορεί να πει ποια μέρα ακριβώς πόθησε την Ινές για πρώτη φορά ούτε πότε συναρπάστηκε ανεπανόρθωτα από τη βιογραφία του Χαθίντο Σολάνα, προτού ακόμη ανακαλύψει τα κρυμμένα χειρόγραφά του και επισκεφθεί τη Νήσο Κούβα και το σημείο όπου τον σκότωσαν ή την πλατεία όπου γεννήθηκε κι έζησε ώς τα είκοσί του χρόνια. Δεν θυμάται ημερομηνίες αλλά εντυπώσεις που διαμορφώθηκαν μέσα από μια μακρόχρονη διαδικασία, σαν μελωδίες – ήρεμες συνήθειες που απέκτησε μες στην ανησυχία της αναμονής της Ινές ή των μεταμεσονύκτιων εισβολών στα διάφορα δωμάτια όπου αναζητούσε σημάδια και χειρόγραφα τρέμοντας μήπως τον ανακαλύψουν.

Στα στερνά χρόνια της δικτατορίας του Φράνκο, ένας εικοσιπεντάχρονος φοιτητής καταφεύγει στη γενέτειρά του, προφασιζόμενος τις ανάγκες της διατριβής του για τον ποιητή Χαθίντο Σολάνα, που εκτελέστηκε το 1947. Από το αρχοντικό σπίτι του θείου του και την υποβλητική του ατμόσφαιρα, ποτισμένη από τα πάθη των ανθρώπων που έδρασαν, άνθισαν ή χάθηκαν στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου –μεταξύ των οποίων και του ίδιου του Σολάνα που συμπτωματικά έγραψε εκεί ένα μέρος του έργου του–, ο νεαρός ήρωας ξεκινά μια αναδρομή στο χρόνο, που σύντομα, με τα πρώτα της ευρήματα, θα αποκτήσει τη διάσταση μιας πραγματικής και επίμονης αστυνομικής έρευνας. Παράλληλα, η συνάντησή του με την ωραία Ινές, οδηγεί σ’ έναν έρωτα τόσο απόλυτο και μυθικό όσο κι εκείνος που καθόρισε το πεπρωμένο των ανθρώπων γύρω από τον Σολάνα.