Η διεκδίκηση της Αντιγόνης

Η συγγένεια μεταξύ ζωής και θανάτου
Μετάφραση: Βαρβάρα Σπυροπούλου
Επιμέλεια: Γιώργος Καράμπελας, Κώστας Λιβιεράτος
Εισαγωγή: Έλενα Τζελέπη
ΑΝΑΛΥΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ISBN ΕΝΤΥΠΟ
978-960-221-564-7
Διαστάσεις
21X14
Τρέχουσα Έκδοση
2014
Σελίδες
136
Εύδοξος

Η διεκδίκηση της Αντιγόνης

Η συγγένεια μεταξύ ζωής και θανάτου
Μετάφραση: Βαρβάρα Σπυροπούλου
Επιμέλεια: Γιώργος Καράμπελας, Κώστας Λιβιεράτος
Εισαγωγή: Έλενα Τζελέπη

ΕΝΤΥΠΟ
ΑΡΧΙΚΗ
12.72€
25%
ΤΕΛΙΚΗ
9.54€
* ΔΩΡΕΑΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ αγορές άνω των 50€ (εντός Ελλάδος)

Μέσα από μια οξυδερκή κριτική προσέγγιση, η Μπάτλερ καταδεικνύει τις παραδοχές, τις δομές εξουσίας και τις πολιτισμικές προσδοκίες που εμπλέκονται στην κατασκευή των έμφυλων και συγγενειακών υποκειμενικοτήτων.

 

Αν η Αντιγόνη, η εξεγερμένη ηρωίδα του Σοφοκλή, αποτελεί σύμβολο απείθειας και ανυπακοής, πόσο ξεφεύγει, αλήθεια, από την εξουσία που αντιμάχεται; Αν η αγάπη για τον αδελφό της την οδηγεί στο θάνατο, ποιες μορφές συγγένειας θα την άφηναν να ζήσει; Πόσο διαφορετική θα ήταν η ψυχανάλυση αν, αντί για τον Οιδίποδα, είχε εκλάβει ως αφετηρία την Αντιγόνη (το «μεταοιδιπόδειο» υποκείμενο); Και τι περιθώρια σεξουαλικής ελευθερίας θα προέβαλλαν αν το ταμπού της αιμομιξίας δεν υπαγόρευε μια κανονιστική ετεροσεξουαλικότητα; Κορυφαία φυσιογνωμία της σύγχρονης κριτικής σκέψης στα πεδία της πολιτικής φιλοσοφίας, των πολιτισμικών σπουδών, της ανθρωπολογίας, του φεμινισμού και της κουήρ θεωρίας, η Τζούντιθ Μπάτλερ καταπιάνεται μ’ αυτά τα ερωτήματα, περνώντας από τον Χέγκελ, τον Λεβί-Στρως, τον Λακάν, την Ιριγκαρέ, την Άρεντ, τον Αγκάμπεν. Συνδέοντας τα λόγια και τα έργα της Αντιγόνης με τις διεκδικήσεις όσων δεν χωράνε στις αποδεκτές σχέσεις συγγένειας, επανατοποθετεί τη μορφή της σε μια ριζοσπαστική προοπτική, στα όρια μεταξύ ζωής και θανάτου.

Έγραψαν για το βιβλίο



Η Αντιγόνη δεν αντιπροσωπεύει τη συγγένεια στην ιδεατή μορφή της, αλλά την παραμόρφωση και μετατόπισή της, αυτή που θέτει σε κρίση τα κυρίαρχα καθεστώτα αντιπροσώπευσης κι εγείρει το ερώτημα [...] ποιος υποστηρικτικός ιστός σχέσεων κάνει δυνατή τη δική μας ζωή, όσων από μας διαταράσσουν τη συγγένεια αναδιατυπώνοντας τους όρους της. Ποια νέα σχήματα νοητότητας κάνουν τους έρωτές μας θεμιτούς κι αναγνωρίσιμους; [...] Κι αυτό το ερώτημα, που φαίνεται τόσο δύσκολο να τεθεί όταν πρόκειται για τη συγγένεια, καταπνίγεται τόσο γρήγορα από εκείνους που ζητούν να καταστήσουν τις κανονιστικές εκδοχές της συγγένειας απαραίτητες για τη λειτουργία του πολιτισμού και τη λογική των πραγμάτων – ένα ερώτημα που τόσο συχνά αποκλείεται απ’ όσους, έντρομοι, υμνούν την οριστική ισχύ εκείνων των ταμπού που σταθεροποιούν την κοινωνική δομή ως άχρονη αλήθεια, χωρίς να ρωτούν ποτέ τι απέγιναν, στην πραγματικότητα, οι κληρονόμοι του Oιδίποδα.

JUDITH BUTLER

1 από 3


Στην ανάγνωση της Μπάτλερ, η Αντιγόνη γίνεται πρόσφορο παράδειγμα, όχι απλώς μιας ηρωικής αφήγησης για την αμφισβήτηση της εξουσίας, αλλά, κυρίως, των δυνατοτήτων που αναδύονται από την αναπόφευκτη διαπλοκή του αντιστασιακού λόγου με αυτόν της εξουσίας. Το ζήτημα, με άλλα λόγια, είναι πώς η φωνή που εισέρχεται στο λόγο του νόμου επιθυμεί και μπορεί να διαρρήξει τη μονοφωνία του.

ΕΛΕΑΝΑ ΤΖΕΛΕΠΗ (από την Εισαγωγή του βιβλίου)

2 από 3


Διαισθάνεται κανείς στο ενδιαφέρον της Μπάτλερ [...] ένα φόρο τιμής σ’ εκείνους που έζησαν, ή προσπάθησαν να ζήσουν, και σ’ εκείνους που πέθαναν στο περιθώριο της σεξουαλικότητας.

GEORGETTE FLEISCHER, The Nation
3 από 3
ΜΠΑΤΛΕΡ ΤΖΟΥΝΤΙΘ
Η Judith Butler γεννήθηκε το 1956 στο Κλίβελαντ του Οχάιο, στις ΗΠΑ. Το 1984 έλαβε διδακτορικό στη φιλοσοφία από το Πανεπιστήμιο Yale. Δίδαξε σε πανεπιστημιακά και ερευνητικά ιδρύματα, όπως το Κέντρο Ανθρωπιστικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, και σήμερα είναι καθηγήτρια στην Έδρα Ρητορικής και Συγκριτικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, στο Μπέρκλεϋ. Από τις πιο σημαντικές θεωρητικούς στο πεδίο του φεμινισμού, της queer θεωρίας, της πολιτικής φιλοσοφίας και της ηθικής, έχει επίσης ασκήσει επίδραση στον κινηματικό χώρο και έχει συμμετάσχει σε ακτιβιστικές οργανώσεις υπέρ της ακαδημαϊκής ελευθερίας του λόγου, των δικαιωμάτων των μεταναστών και της ειρήνης μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης. Έργα της είναι: Subjects of Desire. Hegelian Reflections in Twentieth-Century France (1987), Gender Trouble. Feminism and the Subversion of Identity (1990), Bodies that Matter. On the Discursive Limits of “Sex” (1993), Excitable Speech. A Politics of the Performative (1997), The Psychic Life of Power. Theories of Subjection (1997), Antigone’s Claim. Kinship Between Life and Death (2000), Contingency, Hegemony, Universality. Contemporary Dialogues on the Left (μαζί με τους Ernesto Laclau και Slavoj Žižek, 2000), Prejudicial Appearances. The Logic of American Antidiscrimination Law (2002), Women and Social Transformation (μαζί με τις Elisabeth Beck-Gernsheim και Lídia Puigvert, 2003), Kierkegaard's Speculative Despair in The age of German idealism (επιμ. μαζί με τον Robert C. Solomon, 2003), Precarious Life. The Power of Violence and Mourning (2004), Undoing Gender (2004), Giving an Account of Oneself (2005), Who Sings the Nation-State? Language, Politics, Belonging (μαζί με την Gayatri Spivak, 2007), Frames of War. When is Life Grievable? (2009), Is Critique Secular? Blasphemy, Injury, and Free Speech (2009), The Power of Religion in the Public Sphere (2011), The Question of Gender. Joan W. Scott's Critical Feminism (2011), Parting Ways. Jewishness and the Critique of Zionism (2012), Dispossession. The Performative in the Political (μαζί με την Αθηνά Αθανασίου, 2013), Senses of the Subject (2015), Notes Toward a Performative Theory of Assembly (2015).