Η Αλεξάνδρεια είναι πρώτα απ’ όλα η εικόνα ενός Φάρου, μιας φλόγας που έλαμπε μεταξύ ουρανού και γης φωτίζοντας τα ταξίδια και τις τύχες των ανθρώπων. Είναι η ανάμνηση μιας κοσμόπολης που σχεδίασε πάνω στην άμμο της Αφρικής ένας επίδοξος βασιλιάς-ήλιος, λίγο πριν εισβάλει σαν κυκλώνας στην Ασία, χαράζοντας κι άλλες στο πέρασμά του, ώς την Αλεξάνδρεια Εσχάτη. Είναι ακόμα η ιστορία τόσων εθνών και πολιτισμών, όπως προβάλλει μέσα από τη μακρά διάρκεια και τις μοναδικές στιγμές της διασταύρωσης, της αλληλοεξόντωσης ή της συμβίωσής τους. Είναι τέλος η ακυβέρνητη πολιτεία, το μεγάλο πιεστήριο του έρωτα, η φανταστική πόλη των μυθιστοριογράφων και των ποιητών –του Καβάφη, του Ντάρρελ, του Φόρστερ, του Τσίρκα– που βρέθηκαν εκεί πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια μετά τον Αλέξανδρο.