Στα κείμενα που παρουσιάζονται σε αυτή τη συλλογή ο Όουεν δεν διατυπώνει σαφείς σοσιαλιστικές θέσεις, δηλαδή δεν στρέφεται κατά της ατομικής ιδιοκτησίας και της κοινωνικής σχέσης κεφαλαίου-μισθωτής εργασίας όπως θα κάνει μερικά χρόνια αργότερα. Ούτε πάλι θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τη σκέψη του συντηρητική αφού δεν αναπολεί το προαστικό παρελθόν, δεν στρέφεται γενικά κατά της νέας καπιταλιστικής μορφής παραγωγής: αντίθετα, εκθειάζει τις δυνατότητές της, ασκεί οξύτατη κριτική στη θρησκεία, τονίζει τη σημασία και τις τεχνολογικές δυνατότητες του ανθρώπινου λόγου και τους περιορισμούς και τα σφάλματα της παράδοσης.

Η μελέτη αυτών των κειμένων μάς προσφέρει την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ένα εξαιρετικά σημαντικό επεισόδιο στην ιστορία της σοσιαλιστικής σκέψης. Ωστόσο, πέρα από το ιστορικό ενδιαφέρον που παρουσιάζουν τα γραπτά του, οι ιδέες του Όουεν έχουν ιδιαίτερη θεωρητική σημασία γιατί, εκκινώντας από αυτές, μπορούμε να ανασυγκροτήσουμε σημαντικές όψεις μιας θεωρίας για τη γένεση και τη δικαιολόγηση των αξιών σε συνθήκες οικονομικής και πολιτισμικής κρίσης που τείνει να υπονομεύσει την ίδια την ύπαρξη της κοινωνίας.