Ο Albrecht Wellmer γεννήθηκε το 1933 στο Μπεργκίρχεν της Γερμανίας. Σπούδασε μαθηματικά και φυσική στο Κίελο και έγινε διδάκτωρ φιλοσοφίας στη Φρανκφούρτη, όπου ολοκλήρωσε και την υφηγεσία του. Υπήρξε για πολλά χρόνια τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντίας. Από το 1990 είναι καθηγητής στον Τομέα Ερμηνευτικής του ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου. Έργα του είναι: Methodologie und Erkenntnistheorie (1967), Kritische Gesellschaftstheorie und Positivismus (1969), Praktische Philosophie und Theorie der Gesellschaft (1979), Zur Dialektik von Moderne und Postmoderne (1985), Ethik und Dialog (1986), Endspiele. Die unversoehnliche Moderne (1993), Sprachphilosophie (2004), Wie Worte Sinn machen (2007), Versuch über Musik und Sprache (2009).
