Ο Pierre Vidal–Naquet γεννήθηκε στο Παρίσι το 1930 από σεφαραδίτες Εβραίους γονείς, που συνελήφθησαν από τους Γερμανούς και πέθαναν στο Άουσβιτς. Σπούδασε αρχαία και νεότερη ιστορία στο Παρίσι και τη Μασσαλία. Βοηθός καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Καν, τέθηκε σε διαθεσιμότητα κατά τη διάρκεια του πολέμου της Αλγερίας επειδή υπέγραψε το 1960 τη «Διακήρυξη των 121» υπέρ του αγώνα για την ανεξαρτησία της. Αργότερα δίδαξε στα πανεπιστήμια της Λιλ και της Λυόν, εργάστηκε ως ερευνητής στο CNRS και έγινε καθηγητής στην École Pratique des Hautes Études. Ειδικός στην ελληνική αρχαιότητα, ήταν από τους πρωτεργάτες της λεγόμενης «Σχολής του Παρισιού», που εμπνεόταν από τη δομική ανθρωπολογία. Ενδιαφερόταν επίσης, θεωρητικά και έμπρακτα, για τη σύγχρονη ιστορία, ειδικότερα της Αλγερίας και των Εβραίων, και υποστήριζε τις ειρηνευτικές προσπάθειες στη Μέση Ανατολή. Συνίδρυσε με τον Μισέλ Φουκώ και τον Ζαν-Μαρί Ντομενά την Ομάδα πληροφόρησης για τις φυλακές (GIP), ένα από τα πρώτα γαλλικά νέα κοινωνικά κινήματα. Πέθανε το 2006. Έργα του είναι: L’Affaire Audin, 1957-1978 (1962/1989), Clisthène l’Athénien (με τον Pierre Lévêque, 1964), Le Bordereau d’ensemencement dans l’Égypte ptolémaïque (1967), Économies et Sociétés en Grèce ancienne. Périodes archaïque et classique (με τον Michel Austin, 1972), La torture dans la République: essai d’histoire et de politique contemporaine, 1954-1962 (1972/1998), Mythe et tragédie en Grèce ancienne (με τον Jean-Pierre Vernant, 1972), Les Assassins de la mémoire (1987), Travail et esclavage en Grèce ancienne (με τον Jean-Pierre Vernant, 1988), Face à la raison d’État. Un historien dans la guerre d’Algérie (1989), La Grèce ancienne (με τον Jean-Pierre Vernant), I: Du mythe à la raison (1990), II: L’espace et le temps (1991), III: Rites de passage et transgression (1992), Le Trait empoisonné (με τον Jean Moulin, 1993), Œdipe et ses mythes (με τον Jean-Pierre Vernant, 1994), Le Chasseur noir. Formes de pensées et formes de société dans le monde grec (1981), La Démocratie grecque vue d’ailleurs (1990), Mémoires, I: La brisure et l’attente, 1930-1955, II: Le trouble et la lumière, 1955-1998 (1998), Les Grecs, les historiens et la démocratie (2000), Les Crimes de l’armée française Algérie 1954-1962 (2001), Le Miroir brisé: tragédie athénienne et politique (επανέκδοση 2002), Le Monde d’Homère (2000), Fragments sur l’art antique (2002), L’Atlantide. Petite histoire d’un mythe platonicien (2005).
